İnari Japon Tanrıçası; Inari, refah, çay, tarım (özellikle pirinç), endüstri ve demirciliğin Japon kamisidir ( Şinto dininde bir tür tanrı veya ruh).
Birçok yüze sahip karmaşık bir tanrı olan Inari, bağlama bağlı olarak çeşitli şekillerde erkek, dişi ve çift cinsiyetli olarak anılır. Inari’nin rolü zamanla değişse de, bin yıldan fazla bir süredir Japonya’da popüler olmuştur.
Inari belki de en çok , Inari’nin habercisi olarak hareket eden ve karşılığında koruma alan kitsune adı verilen tilkilerle olan ilişkileri nedeniyle tanınmaktadır .
Etimoloji
Ine Nari veya Ine ni Naru’nun kısaltılmış bir biçimi olan Inari, Kanji 稲荷’den türetilmiştir; 稲 “pirinç”i ve 荷 “kargo”, “navlun” veya “taşımayı” temsil eder. Inari’nin tam adı Inari Okami’dir veya 稲荷大神, “Yüce Tanrı Inari” olarak çevrilebilir. Bu bazen O-Inari veya 大稲荷 olarak kısaltılır. Başka bir isim Ta-no-Kami (田の神) veya “Çeltik Tarlalarının Tanrısı”dır.
Bir Budist bağlamında referans verildiğinde, Inari, aydınlanma yolundaki belirli bir kişiyle (bodhisattva olarak bilinir) ilişkilendirilebilir, bu durumda Inari, o bodhisattva ile ilgili ikincil isimler alabilir.
Öznitellikler
Inari, Japonya’daki diğer tüm kamilerden daha fazla tapınağa adanmış inanılmaz derecede popüler bir tanrıdır ; ülkedeki tüm türbelerin üçte biri Inari türbeleridir. Bunun nedeni büyük ölçüde Inari’nin birçok özelliğinin tanrıya Japon toplumu için büyük önem vermesi ve Inari’nin zamana karşı koymasına yardımcı olmasıdır.
Yüzyıllar boyunca, Japon toplumu önceliklerini değiştirip geliştirirken, Inari de yeni roller üstlenmek için kültürle birlikte değişti. Son yüzyıllarda, bu değişiklikler büyük ölçüde Meiji döneminden (1868-1912) kaynaklanan yeni “başarı” tanımları ve 20. yüzyılın başlarında kapitalizmin yükselişiyle şekillendi.
İnançlar tek tip olmadığında Inari modern öncesi Japonya’da öne çıktığı için, tapanlar tanrıyı farklı bağlamlarda farklı görmeye başladılar. Bu, insanların Inari’yi neden çeşitli şekillerde erkek, kadın ve çift cinsiyetli olarak gördüklerini açıklamaya yardımcı olur.
Benzer şekilde, Inari’nin geniş kimliği, Inari’yi farklı mezhepler ve bodhisattva ile ilişkilendiren Budistler de dahil olmak üzere, farklı inanç ve uygulamalardan insanların tanrıyı kucaklamasına izin verdi. Örneğin, Shingon Budizminde ilahi dişil kavramı daikiniten tilkilerin gücüne ve dolayısıyla Inari’ye bağlıdır ve ona Budizm’den gelen ek güçler verir – arındırıcı ışık gibi – geleneksel Şinto tasvirlerinde eksiktir.
Refah ve Endüstri
Inari, refah ve başarı tanrısıdır ve Inari’nin Japonya’daki popülaritesini açıklamaya yardımcı olan evrensel bir çekiciliğe neden olur. Edo döneminde (1600-1868) Inari’nin zanaatkarlar ve demirciler için önemi göz önüne alındığında, bu refah eşit ölçüde tarım ve sanayi için geçerlidir, çünkü bu dönemde demirciler Japon endüstrisinin ve samuray kültürünün önemli bir parçası haline geldi.
Bu, birçok şirketin Inari’yi öne çıkarmasıyla modern dönemde de devam ediyor; Yaklaşık 150 yıl önce kurulan ve dünyanın en eski güzellik şirketlerinden biri olan Japon kozmetik şirketi Shiseido, Inari’yi koruyucu tanrıları olarak görüyor.
Tarım
Inari ile en yaygın ilişki, tarımla ve özellikle pirinçle olan ilişkileridir. Bu bağlamda, insanlar Inari’yi kutsamaları yılın hasadına refah getiren bir dişi tanrıça olarak görüyorlar. Bu, fermente pirinçten üretilen Japon alkolü sake gibi ekinlerden yapılan ürünlere kadar uzanır.
Inarizushi adlı popüler bir pirinç topunun adı Inari’den gelmektedir. Inari, pirince ek olarak, en azından son bin yıldır Japon toplumunun önemli bir temel maddesi olan ve onu Japonya’nın en bilinen geleneklerinden bazılarının merkezine yerleştiren çayla da ilişkilendirilir.
İşçilik
Edo döneminden başlayarak Japonlar, Inari’yi ahşap işçiliği, tekstil ve özellikle demircilik ve kılıç ustalığı dahil olmak üzere farklı zanaatlarla ilişkilendirmeye başladı. Bu bağlamda, insanlar genellikle Inari’den erkek bir tanrı olarak bahseder.
Çekicini sıcak metale vurarak kılıç ustalarının ruhuna rehberlik eder. Inari’nin etki alanındaki bu genişleme kısmen, Edo döneminde Japonya’nın askeri hükümeti olan Tokugawa Shogunate’nin birincil zenginlik biçimini pirinç bazlı vergilerden altın standardına kaydırmasından ve Japonların “başarı” fikirlerinin de aynı şeyi yapmasından kaynaklanıyor olabilir. Başarıyla olan ilişkisi sayesinde Inari, alanını altın ve diğer metaller alemine genişleterek bu kültürel değişimi takip etti.
Tilkiler
Inari’nin en yaygın ve iyi bilinen sembolü tilki veya kitsune’dir . Kitsune , Japon folklorundaki en popüler doğaüstü yaratıklardan ( yokai olarak adlandırılır) biridir .
Onlar, çevrelerindeki insanlara yardım etmek veya onlara zarar vermek için hilelerini ve kurnazlıklarını kullanan dişi ruhlardır. Inari yardımsever olarak görüldüğü için, yalnızca yardımcı kitsune onun gerçek hizmetkarları olarak kabul edilir ve Inari’nin habercileri ve koruyucuları olarak hareket ederler. Bu tilkilerden birine zarar vermek Inari’ye hakarettir.
Inari’ye adanan birçok türbenin kapılarında ( torii ) veya türbelerin dışındaki başka yerlerde aslan-köpek komainu heykellerinin yerini alan tilki heykelleri vardır. Bu bağlamda, Inari neredeyse her zaman kadındır.
Türbeler
Inari tapınakları ( 稲荷神社 , Inari jinja ), kırmızı kapılar ( torii ), stilistik tilki heykelleri, kırmızı çatılar, beyaz sıva duvarlar ve genellikle arka arkaya birçok torii ile işaretlenmiş diğer Japon tapınaklarından farklıdır . Bunlar en yaygın özellikler olsa da, tilki heykellerinin varlığı, tapanların genellikle pirinç ve sake adak yaptığı Inari tapınaklarının en tutarlı işaretidir.
Toplamda, bugün Japonya’da tanınan en az 2.970 Inari tapınağı vardır ve bu da onları ülkedeki en yaygın tapınak haline getirir. Bu türbelerin en eskisi ve en göze çarpanı, Kyoto’da bulunan Fushimi Inari-taisha’dır.
Aile
Inari’nin birden fazla tanrı da dahil olmak üzere aynı anda birçok şey olduğu göz önüne alındığında, Inari’nin ailesini veya kökenlerini saptamak zordur. Bazı masallarda Inari , rolünü Uke Mochi’nin ölümünden sonra devraldıkları tarım tanrıçası Uke Mochi ile evliydi.
Bununla birlikte, Inari, Japon folkloru ve mitolojisinin klasik kaynaklarında görünmüyor, bu da Inari’nin kökenlerini belirsiz kılıyor.
Mitoloji
Inari, klasik Japon mitolojisinde yer almamasına rağmen , Japon tarihi boyunca en önemli tanrılardan biridir.
Edo Döneminden Önce
Inari’nin kesin kökenleri bilinmiyor, ancak tarihçiler bunların Budizm’in altıncı yüzyılda Japonya’ya gelişinden önce olduğuna inanıyor. Inari’nin pirinç, tarım ve çayla yakından bağlantılı olduğu bir zamanda Budizm, neredeyse gelir gelmez kendisini Inari ve Inari tapınaklarıyla ilişkilendirdi.
Bu öğelerin Japonya kültürü ve ekonomisi için önemi göz önüne alındığında, Inari refah ve başarı tanrısı olarak tanındı. Bu erken dönemde, Kyoto’daki Fushimi’de ibadet kuruldu. Abe no Seimei adlı büyücü ( onmyoji ) gibi bazı efsanevi figürlerin kitsune soyundan geldiği ve bu nedenle Inari tarafından kutsandığı söyleniyordu.
Shingon gibi Japon Budist mezhepleri, Inari’yi başlangıcından beri koruyucu tanrıları olarak görüyorlar. Heian döneminde (794-1185), Inari’nin Fushimi’deki festivali, 800’lere dayanan ve bugün Japonya’nın en ünlü festivali olan Gion Festivali’ne bile rakip olan önemli bir festival haline geldi.
Bu süre zarfında Inari ve Inari tapınaklarının imparatorluk himayesi, Japonya’da öne çıkmalarına yol açtı ve bu önem, siyasi güç el değiştirse bile devam etti.
Edo Döneminden Günümüze
Edo döneminde, Inari’ye tapınma, popülerliğini koruyan şekillerde değişmeye başladı. Samuray Japonya’da kabaca önceki beş yüzyıl boyunca hüküm sürmüş olsa da, Tokugawa şogunluğu sırasında demircilerin ve kılıç ustalarının yükselişi metal endüstrilerini güçlü kıldı.
Bu dönemde Japonya’nın para birimi pirinçten altına dayalı olarak değiştiğinden, Inari’nin refah ve başarı kamisi rolü , etkilerinin ve tapınmalarının paraya, refaha ve demirciliğe aktarılması anlamına geliyordu.
Bu nedenle Inari, hem savaşçıların hem de tüccarların koruyucusu olan demircilerin ve kılıç ustalarının koruyucu tanrısı oldu. Ancak tarım ve çay ile olan ilişkileri değişmedi ve Inari hem bu eski hem de yeni alanlarla ilişkilendirilen kami oldu.
Meiji Restorasyonu Japon kozmolojisini Devlet Şintosunu ve dolayısıyla Inari gibi geleneksel kamileri tercih edecek şekilde yeniden düzenledikten sonra, kapitalizmin ve şirketlerin yükselişi, Inari’nin Meiji, Taisho ve savaş öncesi Showa dönemlerinde (1868-1945) inanılmaz derecede popüler bir tanrı haline gelmesi anlamına geliyordu.
Japonya küresel bir ekonomik güç haline geldikçe, Japon ekonomik çıkarlarının yükselişi, Inari’nin (mabetleri ve rahipleriyle birlikte) yeni şirketlerin, yeni şirket binalarının ve genel olarak şirketlerin adanmasında önemli hale gelmesi anlamına geliyordu.
Dünya Savaşı’nın sona ermesinden bu yana, Inari inanılmaz derecede popüler bir tanrı olarak kaldı. Eyalet Şintosu 1945’te feshedilmiş olsa da, Inari türbeleri hayatta kaldı ve Japonya’nın en yaygın türbe türü olmaya devam ediyor. Şirketler, yeni bir çığır açtıklarında hala Inari’nin kutsamasını ararlar ve Inari, yalnızca kurumsal başarı ile değil, bireyler, topluluklar ve bir bütün olarak ülke için genel refah ile ilişkilendirilir.
Diğer Mitoloji
Inari’nin bu kadar uzun bir süre boyunca öne çıkması, onları oldukça kafa karıştırıcı bir tanrılar birleşimi haline getirdi. Inari genellikle tekil bir tanrıdır, ancak bazen üç farklı tanrı ( Inari sanza ) veya hatta beş farklı tanrı ( Inari goza ) olarak temsil edilirler .
Bu diğer tanrıların kimliği tapınağa bağlı olarak oldukça değişkendir, ancak Uke Mochi, Izanagi , Izanami ve diğer tarım, refah, yaratılış ve düzen tanrılarını içerir . Bu, insanların Inari’ye birçok farklı isimle hitap etmesine yol açtı.
Budizm’de Inari, Dakiniten (Vajrayana Budizminde ilahi bir dişil ruh olan Hint Dakini) ve Yedi Şanslı Tanrı’dan biri olan Benzaiten (Hint Saraswati’nin Japonca versiyonu) ile yakından ilişkilidir .
Tarım tanrısı (dess) olarak Inari, Yunan mitolojisindeki Demeter ve Dionysos‘a ve İskandinav tanrıçası Freya‘ya benzer .
