Olumsuz İtiraf (Büyü 125. Ölüler Kitabı); Olumsuz İtiraf, Ölüler Kitabı’nın 125. Büyüsünün bir parçasını oluşturur
Yargı Salonuna girdiklerinde ve ilk olarak Osiris ile yüz yüze durduklarında merhum tarafından okunması amaçlandı ve ardından Osiris, merhumun tümü zorunda olduğu diğer kırk iki ilahi yargıç tarafından desteklendi.
Daha sonra, kalpleri Ma’at’ın tüyüne karşı tartılırken, saflıklarını ve değerli olduklarını iddia eden bir açıklama yapmak zorunda kaldılar . Bu ifade, yaptıklarıyla övünmekten ziyade, bir dizi kötülükten suçlu olmadıklarını teyit etmekten ibaretti.
Olumsuz İtiraf, Osiris’in işlemediği suçları listelemeden önce bir masumiyet beyanından ve ardından doğrudan kırk iki yargıcın her birine işlenmemiş bir suçu teyit eden ifadelerden oluşur .
Yargıçların isimleri bize söylenmedi, sadece lakapları ve coğrafi konumları söylendi, örneğin Heliopolis’ten gelen Uzak Yolgezer.
Adlandırılan tüm kasabalar Orta veya Aşağı Mısır’dadır, bu da metnin o bölgeden, muhtemelen Birinci Ara Dönem’in Herakleopolitan krallığından veya Heliopolis’teki bir yazı okulundan geldiğini düşündürür.
Suçlar, cinayet, soygun ve tecavüzden sağır olmaya, gerçeğin sözlerine, somurtkanlığa veya öfkeli olmaya kadar uzanıyor. Hepsi bir araya gelerek, kabul edilemez sayılan davranış türlerini ortaya koyarak bize Yeni Krallık’tan itibaren Mısır ahlakının net bir resmini veriyor.
Ma’at (doğru ve doğru düzen) ilkelerine uygun olduğu düşünülen eylemler için oldukça yüksek bir çıta koydular , sonuçta kim onların asla yalan söylemediğini gerçekten söyleyebilir?
Neyse ki Mısırlılar için, itiraflarını yaparken kalplerinin onları söylememesini sağlamak için Büyü 30’un yedeğini aldılar (genellikle bir kalp bok böceği üzerine yazılır).
Bazı ifadeler, bir öğrenciye hayatta nasıl davranması gerektiğinin anlatıldığı “Merikare Talimatları” gibi hikmet metinlerinden kaynaklanır ve bazıları açıkça suçlara atıfta bulunur.
Bununla birlikte, metnin didaktik metinlerde yaygın olarak bulunan tüm kuralları içermemesi dikkat çekicidir (örneğin, büyüklere karşı saygılı olmak). Bu kurallar ilgili görülmedi mi, yoksa metin daha çok ritüel saflığı öne sürmekle mi ilgiliydi?
Bazı ifadeler kesinlikle Mısırlı rahiplerin göreve başlamadan önce söyledikleri saflık yeminlerinden türemiş gibi görünüyor.
Bu yeminlerin en eski nüshaları Roma Dönemi’ne aittir , ancak gramerleri Orta Mısır’ın birçok özelliğini taşır, bu da muhtemelen bu dönemden önceye ait olmalarını sağlar.
Bununla birlikte, başka herhangi bir destekleyici kanıt olmadan, bunların Negatif İtiraf ile ne kadar güçlü bir şekilde bağlantılı olduğundan emin olamayız.
Olumsuz İtirafın kompozisyon tarihi belirsizdir. Orta Krallık’tan belirgin bir paralellik yoktur , ancak on ikinci hanedandan kalma, layık görülen eylemlerin bir listesini içeren en az bir stel vardır.
Kendi dönemlerinden kalma Büyü 30’un kopyaları var , ancak Büyü 125’in örneği yok.
Negatif İtiraf’ın en erken örnekleri , on sekizinci hanedandaki Hatshepsut saltanatına aittir . Spell 125 bir kez benimsendikten sonra yaklaşık 1.500 yıl kullanımda kaldı ve bu süre zarfında neredeyse hiç değişmedi.
Hem Büyü 125 hem de Büyü 30, Yargı Salonunun tasvir edildiği popüler bir skeçle ilişkilendirilir . Osiris’e öncelik verilir, ancak Horus’un (kanopik kavanozlarla ilişkili) dört oğlunu ve diğer kırk iki yargıcı da sıklıkla görürüz.
On sekizinci hanedandan kalma öykülerde, Adalet Terazisini gözeten genellikle Thoth’tur ( bazen bir Babun kılığında).
Bu dönemden bazı daha küçük versiyonlarda ve daha sık olarak sonraki dönemlerde, kalbin ağırlığını denetleyen Horus‘tur , Thoth ise yargıyı kaydeder. Ayrıca teraziyi izleyenin Anubis olduğu ve değersizlerin kalplerini silip süpüren Ammit‘in (“Lanetlerin Yutucusu”) eşlik ettiği on sekizinci hanedan versiyonları da vardır .
Amarna Dönemi’nden sonra tartı sahnesi genellikle papirüsün tüm yüksekliğini dolduracak şekilde genişletilir ve eskisinden çok daha ayrıntılıdır.
Ramesside döneminde, kalbin ağırlığından masumiyetin ilanına doğru bir vurgu kayması oldu. Genel olarak, Anubis ölen kişiyi teraziye götürür ve tartmayı denetler, ardından Horus ölen kişiyi açıklama yapması için Osiris’e götürür.
Bu format, Üçüncü Ara Dönem’de çok popülerdi , ancak Geç Dönem ve Greko-Romen Dönemi’nde daha önceki tip (kalbin tartılmasına odaklanan) daha popüler hale geldi.
Bazı versiyonlarda başka tanrı ve tanrıçalar da mevcuttur. Isis ve Nepythys, Geç Dönem’de Maat ile değiştirilebilse de, genellikle Osiris’e destek veriyor gibi görünmektedir .
Amarna Dönemi’nden sonra vinyetlerde genellikle Shai , Meskhenet ve Renenutet tasvirleri yer alıyordu . Zaman zaman ölçeklerin yanına başka figürlerin de eklendiğini görüyoruz. Ramesside döneminden , ölen kişinin Ba’sını temsil eden ikinci bir insan figürü olabilir ; Üçüncü Ara Dönemde çömelmiş bir figür (muhtemelen Ba da); ve Geç Dönemdebir asa üzerinde ilahi bir çocuk ( Horus veya Ra’yı temsil eder ).
Diodorous’un Mısır cenaze uygulamaları üzerine yaptığı notlara atıfta bulunularak, Cenazenin kendisi sırasında Merhumun Hükümünün bir performansının olabileceği öne sürüldü.
Bu ilginç bir fikir, ancak yine de bu iddiayı doğrulayacak hiçbir kanıtımız yok.
