Fransız Mitolojisi
Günümüz Fransa’sındaki mitolojiler , Galyalılar , Franklar , Normanlar , Bretonlar ve Fransa’da yaşayan diğer halkların mitolojisini , bu belirli kültürlerin doğru olduğuna inandıkları ve genellikle doğaüstü olayları kullanan ilahi veya kahraman varlıklar hakkındaki eski hikayeleri kapsar .
Evrenin ve insanlığın doğasını açıklamak için karakterler. Fransız miti, öncelikle Galyalıların (veya Keltlerin ) ve Bretonların mitlerinden ve efsanelerinden etkilenmiştir.günümüz İngiltere ve İrlanda’sından Fransız bölgesine göç ederken. Fransız mitolojisinin gelişimi üzerindeki diğer küçük etkiler Franklardan geldi .
Fransa’da mitin tarihi
Fransız folkloru
Mart 1790’dan önce Fransa, birbirinden bağımsız olarak var olan 34 eyalete bölündü. Tüm eyaletler Kral’ın rejimi altında faaliyet gösteriyordu, ancak ulusal vatandaşlık veya bütünsel ulus devlet yoktu.
Çoğu eyalette birkaç farklı ırk grubu yaşıyordu. Bu nedenle, çoğu eyalet kendi benzersiz mitolojik inançlarını ve geleneklerini geliştirdi. Bu tarihi coğrafi bölümler, çağdaş Fransa’da varlığını sürdüren çok çeşitli mit ve efsanelere yol açmıştır.
Galya’dan etimolojik olarak farklı olsa da, genel tabirle birbirinin yerine kullanılabilir, düşmanlar tarafından çağdaş Fransa’ya verilen isimdi ve Fransa’nın Akdeniz kıyılarından Pireneler’e kadar olan toprakları kapsıyordu .
Galya, çoğu Galya kabileleri olarak bilinen Kelt halklarının soyundan gelen birkaç etnik grubun yaşadığı bir yerdi . Bu Galya kabileleri, ikinci yüzyılda Roma’nın Galya’yı yağmalamasından sonra Gallo-Roma kültürünün farklı biçimlerini geliştirdiler. Modern Brittany’de yaşayan ilk yerleşimciler ve kurt adamlar ve diğer yanlış anlama dahil olmak üzere en kuzeydeki Galya kabilelerinin mitolojisi, Orta Çağ elyazmalarından bıraktığı notlardan hayatta kaldı .
3. ve 7. yüzyıllar arasında Cermen göçmenler Roma-Galya’ya yerleşmeye başladı. Batı-Roma imparatorluğu çökmeye başladığında, Franklar olarak bilinen Alman göçmenler, Fransa’nın batısı üzerinde nüfuzlarını uygulamaya başladılar.
Franklar, diğer Germen halklarıyla birçok gelenek ve batıl inancı paylaştılar ve onların doğa ayinlerinin ve inançlarının çoğunu Batı Fransa’ya yaydılar.
Gallo-Roma efsanesi
2. yüzyılda Galya’nın Romalılar tarafından yağmalanmasından sonra Fransız bölgesindeki Galyalıların ruhani ve mitolojik uygulamaları Roma etkisiyle değişmeye başlamıştır. Geleneksel Kelt Paganizmi, Kelt topraklarında geleneksel olarak tapınılan geniş bir tanrı ve tanrıça grubu olan Kelt panteonunun tanrılarından yararlanır ve doğal ortamdaki doğaüstünü kabul eder.
Roma İmparatorluğu genişlemeye başladığında, birçok Kelt inancı ve uygulaması Romalıların inançlarıyla birleşti. 3. yüzyılda Galyalılar, Merkür ve Mars gibi birçok Roma tanrısına ve teutatlar ve Dea Matrona gibi bazı benzersiz Gallo-Roma Tanrılarına tapıyorlardı .
Roma tanrılarının birçoğuna farklı isimler altında tapılmış olabilir, ancak Galya dinlerinin çoğu kaydı Jül Sezar gibi Romalılar tarafından yazılmıştır ve bu nedenle bu isimler bilinmemektedir.
Bireysel haneler ve kabilelerin, insanlar ve doğa arasında bir köprü görevi gören kendi tanrıları ve tanrıçaları vardı. Gallo-Romalılar, bazı doğal özelliklerin kendi tanrılarına sahip olduğuna inanıyorlardı. Bu tanrılardan bazıları, hâlâ Aziz Anne adıyla hürmet gören Breton sahilinin perisi gibi, Hıristiyanlaştırılmış adlar altında hâlâ saygı görüyor. Bu yerel tanrıların birçoğu eski Kelt panteonundan alınmıştır ve Roma tanrılarından etkilenmiştir .
Galyalılar, Merkür , Apollon , Mars , Jüpiter ve Minerva ile ilgili ritüelleri gözlemleyerek Roma panteonunun ana tanrılarına tapıyorlardı . Gallo-Romalılar, Merkür’ü Sanatların yaratıcısı ve ticaret, ticaret ve iletişimi yöneten Tanrı olarak görüyorlardı. Apollon’un Galyalıları hastalıktan koruduğuna, Minerva’nın bilgelik ve pratik yaşam sanatlarının tanrıçası olduğuna, Jüpiter’in güneşi, ayı ve havayı kontrol edebildiğine ve Mars’ın savaş tanrısı olduğuna inanılıyordu.
Galyalılar, savaş sırasında, fethedilen bölgelerden savaşta koruma karşılığında sığırlar sunarak, savaş sırasında Mars’a sık sık fedakarlıklar yaptı.
Druidizm
Kelt mitolojisinin etkisi Roma istilasından sonra ortadan kalkmadı, Druidizm’in ritüelleri ve uygulamaları Galyalıların mitolojisi üzerinde hâlâ etkiliydi. Roma-Galya’daki Druidler, Galya kabilelerinin filozofları ve dini figürleriydi.
Druidler, Kelt ve Gallo-Roma kültürü arasında doğa , astronomi , edebiyat ve hukuk hakkında bilgi sahibi olan eğitimli sınıflardı.. Druidler, bilgilerinin hiçbirini yazılı biçimde kaydedemediler, ancak Jül Sezar’ın Druidik ritüellerinin ayrıntılarını veren kayıtları hayatta kaldı.
Sezar, Druidlerin savaşta hasta olan veya ölme riski taşıyanlar için hem insan hem de hayvan kurban etmekten sorumlu olduğunu yazıyor. Druidler, kurbanların yakılmadan önce yerleştirildiği hasır heykeller ve resimler inşa ettiler. Geleneksel Kelt Paganizmi’nde bu kurbanlar Kelt tanrı ve tanrıçalarına yapılırdı.
Roman-Gallo Druidler, muhtemelen Keltlerin kurban etme uygulamasından yararlanarak Roma panteonunun tanrılarını onurlandırmak için fedakarlıklar yaptılar. Yaşlı PliniusGallo-Roma kültürü hakkında kapsamlı yazılar yazan Romalı-Galyalı bir yazar olan Druidlerin ceza davalarında yargıç olarak hareket ettiklerini ve alametleri yorumlayarak halklarına ruhani rehberlik sağladıklarını gözlemledi.
Brittany Mitleri
Tarih öncesi efsane
Carnac taş, Brittany’deki kuzeybatı Carnac köyündeki bir megalit kümesidir . Megalitler muhtemelen Kelt veya Kelt öncesi halklar tarafından tunç ve Demir Çağları arasında inşa edilmişti . Kümede , daha küçük taşlarla desteklenen büyük bir kaya olan dolmen;ve toprağa gömülü tek bir taşın ucuna dikilmiş bir yekpare olan menhir Bu taşların folklorik önemi belirsizdir, ancak muhtemelen Kelt Paganizminin uygulanmasında yer alan ritüeller için açık hava sunakları veya açık hava tapınakları olarak işlev görmüşlerdir.
Dolmenler ve menhirler ayrıca şefler, rahipler veya ünlü savaşçılar gibi kabile gruplarındaki önemli liderlerin mezarlarını da işaretleyebilir.
Orta Çağ, Keltler ve Romalıların etkilediği çeşitli Pagan gelenekleri ile İngiltere’den Hıristiyanlığın akını arasında bir geçiş dönemiydi. Gallo-Roma tanrıları ve efsanevi figürler de dahil olmak üzere Brittany’nin folklorunun çoğu lais’te korunmuştur; Orta Çağ’da popüler olan, şövalyelik değerlerini, sıradan insanların yaşamlarındaki efsanevi yuvarlanmayı tartışan ve öncelikle aşk meselelerini ele alan kısa şiir tarzı.
Marie de France laisleri , en etkili olanlardan bazılarıydı ve Brittany’nin Orta Çağ’daki birçok folklorik inancı hakkında fikir verdi.
Kelt Paganizminin önde gelen figürleri, ağırlıklı olarak Breton lais’te yer alır. Birçok peri, peri ve iblis Keltlerin inanç sistemini doldurur ve ahlaki derslerin iletilmesinde ve Brittany’deki bilinmeyen fenomenlerin açıklanmasında önemli figürlerdi. Bretonlar için önemli olan bu tür figürler şunları içeriyordu:
- Ankou: Brittany’de bir arabada seyahat eden ve köylülerin ruhlarını toplayan azrail tipi bir figür. Ankou genellikle bir kadın iskeleti olarak tasvir edilir ve figür muhtemelen Kelt Ölüm tanrısından türetilmiştir, ancak Orta Çağ’daki ‘İskelet Ölüm’ fikirlerinden büyük ölçüde etkilenmiştir.
- Nain: Gecenin bir yarısı dolmenlerin etrafında dans eden çirkin yaratık benzeri bir yaratık. Nain’i görenlerin onları kötü şansla lanetleyeceğine ve onları tehlikeye atmak için kurbanların zihinlerine yanlış anılar yerleştireceğine inanılıyordu.
- Youdic: Cehennem bölgelerine ve Yeun olarak bilinen Cehenneme açılan kapılar olduğuna inanılan geniş bataklıkların kurbanları.
Kurt adamlar ayrıca Brittany mitolojisinde de yoğun bir şekilde yer alır. İngilizler, kurt adamların günahların cezası olarak kurda dönüşmeye mahkum insanlar olduğuna inanıyorlardı. Kurt adamlarla ilgili batıl inanç, Brittany’nin ilk sakinleri arasındaki yamyamlık korkusundan kaynaklanmış olabilir, ancak kurt adamların varlığına ilişkin korkular 16. yüzyıla kadar devam etti.
Kurtadamlar, 12. yüzyılda Eski Fransız lais’inin en tanınmış yazarlarından biri olan Marie de France’ın lais’i de dahil olmak üzere birçok Breton lais’inde görünür . Kurt adamlar, Marie de France’ın, hikayede bisklavret olarak anılan, kurt adama dönüşen bir adamın giysilerini çıkardığında hikayesini anlatan lai ‘ Bisclavret’inde görünür.Marie de France’ın çalışması muhtemelen önceden var olan mitolojiden büyük ölçüde yararlanıyor ve halkın belirli figürler hakkında nasıl hissettiğini anlamak için kullanılabilir.
Brittany’nin Hıristiyanlaştırılması
Brittany, Fransa’nın Gallo-Roma yerleşiminin ikinci bölümünde Hıristiyanlaştırıldı. MS 5. ve 6. yüzyıllarda İngiliz vatandaşları, Anglo-Sakson işgalcilerden kaçmak için Brittany’ye taşındı. İngiliz göçmenler, Britanya Adaları’ndan misyonerlerin yardımıyla önümüzdeki 300 yıl boyunca Britanya’da Hıristiyanlığı yaydı. Çağdaş Britanyalılar, Katolikliği Bretanya’ya getirmekle tanınan ‘Yedi Kurucu Aziz’e büyük saygı duyuyorlar.
‘Yedi Kurucu Aziz’ şunlardır:
- Aziz Paol Aoreliann
- Aziz Tudwal
- Aziz Brieg
- St Maloù
- Aziz Dol Samsun
- Aziz Padarn
- Aziz Kaourintin
Brittany’nin tecrit edilmiş olması, Katolik dini uygulamaları ” Aflar ” da dahil olmak üzere birçok farklı geleneğin gelişmesine yol açmıştır . Aflar, azizlerinin bayram gününde bireysel bir cemaatte meydana gelen tövbe törenleridir. Kutlamalar, cemaatçilerin günahları için af dilemek için bir kiliseye veya tapınağa birlikte gitmelerini içerir ve tüm tövbe edenler tarafından kutlanan büyük bir yemekle sona erer.
Frank
Hıristiyanlık Öncesi Paganizm
Frank halkı, mitolojik ve ruhani kökenlerini Hıristiyanlık öncesi Cermen Paganizminde bulan bir grup Cermen göçmenidir. Franklar, 5. yüzyılda Gallo-Roma topraklarını işgal ettiler ve bugünkü Fransa ve Batı Almanya bölgesinde hakim güç haline geldiler. MS 358’de Roma, ellerinde tuttukları Galya topraklarının bir kısmından vazgeçmek zorunda kaldı ve Frankların topraklarını Galya topraklarına kadar genişletmelerine izin verdi.
MS 480’de Franklar, Fransa’nın batı kesimini sıkı sıkıya tuttular.
Erken dönem Frank mitolojisi, köklerini Germen paganizminde buldu ve Franklar muhtemelen bir Alman panteonundan tanrılara taparlardı , ancak doğurganlık tanrılarına vurgu yapmış olabilirler . Alman panteonunun üç ana figürü olması muhtemeldir; Havayı ve denizi yöneten en güçlü tanrı Thor , savaş tanrısı Wodan vefriko barış tanrısı.
Frank halkı, muhtemelen sunakların inşası ve orman vadilerinde veya göllerin kenarlarında doğaya dayalı ritüeller uygulayarak Alman panteonunun tanrılarına tapıyordu. Frankların dini uygulamaya derin bir kabile yaklaşımı benimsediğine inanılıyor. Alman panteonunun en merkezi figürleri, İskandinav panteonundan ödünç alınan bazı tanrılar veya merkezi, her şeyi bilen bir tanrı olan “Allfadir” dışında, birçok Frank kabilesi ayrı tanrılara tapıyordu. Bu kabile tanrılarına kendi kabileleri dışında tapılmıyor ya da onlardan korkmuyordu.
Wodan Kültleri (bazen Ođinn olarak anılır) ve Nerthus Kültleri merkezi Frenk kabileleri arasında yaygınken, Yngvi Kültleri Kuzey Denizi boyunca uzanan kabileler arasında yaygındı.
Frankların Hıristiyanlaştırılması
Pagan Franklarını Kadıköy Hristiyanlığına dönüştürme süreci, 5. yüzyılın sonları ile 6. yüzyılın başları arasında başladı. Tüm Frenk kabilelerini tek bir yönetici altında birleştiren ilk kral olan I. Clovis’in karısının vaftiziyle başladı . Eşi Clotilde, yaklaşık MS 500’de Kadıköy Hristiyanlığına döndü ve ardından I. Clovis’i MS 508’de Kadıköy Hristiyanlığına vaftiz olmaya ikna etti.
Kral Clovis, hükümdarlığı sırasında birçok Frenk kabilesini Hristiyanlığı uygulamaya başlamaya teşvik ederek, Roma efsanesinin Franklar üzerindeki etkisini zayıflattı. Frank kabilelerinin Clovis yönetimi altında birleşmesini teşvik eden Roma imparatorluğunun çöküşünde Kadıköy Hristiyanlığının kitlesel olarak benimsenmesini etkiledi. Kral Clovis I, hükümdarlığı sırasında Frenk topraklarında Cermen Paganizmi uygulamalarını çoğunlukla aşamalı olarak kaldırmayı başardı.
