Brahma Hindu Tanrısı

Brahma Hindu Tanrısı

Brahma Hindu Tanrısı; Brahma Hindu Tanrısı olarak bilinir ve en yüksek Hindu tanrılarından biridir.

Yaratıcı, büyüleyici ve tüm her şeyin kaynağı olan Brahma, sürekli bir değişim hali içindeki evrenin varlığının ortaya çıkmasına neden oldu.

Tanrının üç gözü, tüm olumlu ve olumsuz koşulların birlikte kabul edilmesini temsil eder. Gündüz, gece ve geçiş dönemleri, Browning’in üç gözünün bir araya gelmesinden meydana gelir. Brahma’nın başka ilginç özellikleri arasında saçlarının yeşilsine boyanmış oluşu ve yağmurlu havalarda ağlaması da yer alır.

Dört yüzlü tanrı Brahma, Hindu ve Budist mitolojisinde yaygın olarak temsil edilir. Yaratıcı tanrı olarak hizmet etmediğinde, genellikle diğer tanrılara danışman olarak hareket eder. Efsanedeki görünüşlerinin çoğu, onu etkilemek için yeterince kemer sıkma ve çilecilik uygulayanlara hediyeler, nimetler ve kutsamalar veren cömert bir lord rolünü oynamasını içerir. Brahma’yı etkilemek için geçen süre kozmik olarak uzun olabilir – bazen sadece yüzlerce yıl, ama daha sıklıkla yüz milyonlarca yıl.

Genellikle bu hediyeler ve kutsamalar, daha sonraki mitler için kışkırtıcı olaylardır. Örneğin, iblisler ve titanlar onları neredeyse yok edilemez kılan kutsamalara sahip olur ve tanrılar bile onlara karşı savaşlarında acı çeker. Sonuç olarak tanrılar, Brahma’nın kutsamalarını ihlal etmeden iblisleri öldürmek için karmaşık planlar yapmalıdır.

Böyle bir hikaye, Brahma’nın iblis Hiranyakashipu’ya artık gece veya gündüz, bir insan veya hayvan tarafından, yerde veya gökyüzünde veya herhangi bir silahla öldürülmeme yeteneği verdiğini görür. Hiranyakashipu neredeyse yenilmezliğini evreni fethetmek için kullandı. Sonunda Vishnu, bu şartlara rağmen iblisi yenmek için avatar Narasingha (“Adam-Aslan”) olarak enkarne oldu: Narasingha, ne insan ne de hayvan olduğundan, Hiranyakashipu’yu pençeleriyle (silahsız) öldürdü ve onu yerinde tuttu. uyluğu (ne yerde ne de gökte).

Destanlar ve Hindu Puranalar zamanında, Brahma’nın itibarı ve önemi Shiva , Vishnu ve Ganesha gibi diğer Puranik tanrıların lehine azalmıştı . Bugün Hindistan’da Brahma’ya adanmış sadece bir avuç tapınak var, ancak Güneydoğu ve Doğu Asya’da Budist Brahma’ya adanmış başka tapınaklar da var. 

Brahmavaivarta Purana’ya göre , bu popüler olmama durumu, Brahma’nın tekrar tapanlar kazanmadan önce üç çağ boyunca büyük ölçüde tapınılmayacağını ilan eden bilge Narada tarafından Brahma’ya yapılan bir lanetin sonucudur. Skanda Purana’dan başka bir hikaye, popüler olmamasının, diğer tanrılara yalan söylediği için Brahma’ya koyduğu Shiva’nın lanetinden kaynaklandığını iddia ediyor.

Etimoloji

“Brahma” adının kökenleri, Shiva (“Uğurlu”) veya Ganesha (“Ganaların Efendisi”) gibi diğer Hindu figürlerinden daha karmaşıktır. Kesin olan, ismin Hinduizm’deki diğer dikkate değer kelimelerle, özellikle de Brahman ve Brahmin ile anlamsal olarak örtüştüğüdür. 

MÖ 500 civarında ortaya çıkan Upanişad edebiyatı, “Brahman” olarak adlandırdığı, evrene ve içindeki tüm varlıklara evrensel, cinsiyetsiz ve her şeyi kaplayan bir özün varlığını varsayar. Yaratıcı tanrı Brahma, popüler olarak bu özün kişileştirilmesi olarak nitelendirilir. Öte yandan Brahminler, Vedik ve Brahmanik bilgiyi okumaktan ve aktarmaktan sorumlu, geleneksel Hint toplumunun rahip kastıdır. 

Brahma, Brahman ve Brahmin arasındaki ayrımlar zaman zaman bulanıklaşır; örneğin, Brahma genellikle sakallı ve vücuduna beyaz bir iplik takılmış, Brahmin kastının bir sembolü olan yaşlı bir bilge olarak tasvir edilir. Brahma’nın genel tavrı ve itibarı da aynı şekilde bilge arketipe uyuyor.

Her üç terimin de Hint dinlerinde kutsallık çağrışımları taşıyan “kabarmak, büyümek, artmak, kalınlaşmak” anlamına gelen Sanskritçe fiil kökü √ br̥h veya √ br̥ṃh’dan türemiş olması muhtemeldir.

Örneğin Hinduizm’de brahmacharin , hala Vedalar okuyan bir öğrenci olan genç ve bekar bir Brahman’a atıfta bulunurken, Budizm’de brahmachariya , doğum ve ölüm döngüsünden kurtuluşa götüren dini yolda olan birine atıfta bulunur.

Başlıklar ve Lakaplar

• Pitāmaha (Büyükbaba), “Büyükbaba”
• Hiraṇyagarbha, “Altın Embriyo” 
• Prajāpati (Prajapati), “Varlıkların Babası”
• Padmaja, “Lotus-Born”
• Svayambhu, “Kendi Kendine Doğmuş”

Öznitellikler

Brahma’nın en çarpıcı görsel özellikleri, ya dört ana yönü ya da dört Veda’yı temsil eden kırmızı derisi, dört kolu ve dört başıdır. Hindu trimurti’nin diğer tanrılarının aksine , Brahma genellikle silah taşımaz; bunun yerine genellikle bir su testisi, bir mala (tesbih), bir kepçe, bir kitap ve/veya bir nilüfer taşırken tasvir edilir . Ek olarak, bazen korkuyu dağıtma hareketi olan abhaya mudra’yı da sergiler . 

Genellikle vahanası veya aracı olarak hizmet eden bir nilüfer veya kuğu üzerinde otururken tasvir edilir . Öğrenme ve sanat tanrıçası Sarasvati, karısıdır.

Etki alanları

Brahma esas olarak yaratılışın tanrısı olarak kabul edilir, ancak aynı zamanda bilgelik, bilgelik, Brahminler ve Vedalar ile de yakından ilişkilidir.

Aile

En popüler takma adlarından biri Pitāmaha veya “Büyükbaba” olan Brahma, sayısız çocuktan sorumludur. İlk erkeği ve kadını yarattığı için tüm insan ırkı onun çocukları olarak kabul edilebilirdi. Bununla birlikte, Brahma’nın yaratmada daha doğrudan bir rol oynadığı birkaç kişi vardır, özellikle dokuz “akıldan doğan” oğlu (aşağıda listelenmiştir) ve sayısız bilge ve rahip.

• EşlerEŞLER
  • Sarasvati
  • Savitri

KIZ ÇOCUĞU
Shatarupa

OĞULLAR

• Lord Bhrigu
• Vaşişta
• Atri
• Pulastya
• Mart
• Dakşa
• Angiralar
• Kratu
• tavuklar
• Sanaka
• Sananda
• Sanatana
• Sanatkumara
• Manu
• Arani
• Vodhu
• Narada
• Prachetas
• Hamza
• yati

Mitolojisi

Brahma, Hindu edebiyatının en eski metinleri olan Vedalar ve Brahmanalarda yalnızca ara sıra ortaya çıkar. Gerçekten de, bu ilk metinlerde evrensel yaratıcı rolünü oynayanlar Brahma değil, diğer iki figür -Prajapati ve Purusha-‘dır. Sadece Brihadaranyaka Upanishad’da Brahma’nın yaratıcı olarak işlevinde ilk kez ve hatta o zaman bile ancak sonunda ortaya çıkmasıdır. Daha sonraki Puranik metinler, Shiva’nın daha önceki Vedik Rudra ile özdeşleştirilmesi gibi, onu Prajapati’nin yerleşik Vedik figürü ile bir tutar.

Greg Bailey, Brahma’nın Shatapatha Brahmana’da bir deva (tanrı) olarak listelendiğini ve “Araṇyakalarda ve erken ve orta Upaniṣadlarda birkaç kez” geçtiğini not eder. Böylece, MÖ sekizinci yüzyılda en azından bir tanrı olarak kabul edildi. 

Brahma’nın Hint dinlerinde, özellikle Hinduizm ve Budizm’de popüler ve geniş çapta tapılan bir tanrı haline geldiğine dair önemli kanıtlar var. 

Budist edebiyatının Pali kanonunda (MÖ 6. veya 5. yüzyıldan başlayarak) düzenli olarak yer alır ve genellikle Indra ile birlikte tanrılar arasında en önde gelen olarak bahsedilir. Erken dönem Budist edebiyatı ve Mahabharata gibi Hindu destanlarındaki önemi göz önüne alındığında , Brahma’nın önemi, geç Vedik ve Brahmanik metinler ile Budizm ve epik edebiyatın başlangıcı arasındaki üç yüzyıl boyunca artmış olmalıdır.

Puranik mitlerdeki varlığı şüphe götürmez olsa da, Puranik metinler zamanında Brahma’ya tapınmanın popülaritesinin keskin bir şekilde düştüğü açıktır. Gerçekten de, Hindu trimurti’nin diğer üyeleri Shiva ve Vishnu’ya bugüne kadar geniş çapta tapınılmaya devam edilirken, Hindistan’da yalnızca bir avuç Brahma tapınağı günümüze ulaşmıştır. 

AL Basham’a göre bu kısmen, Brahma’nın ana işlevlerinin ve eylemlerinin – evreni yaratma ve Vedaları iletme – zaten tamamlanmış olmasından kaynaklanıyor olabilir. Başka bir deyişle, eylemleri sıradan Hinduların yaşamında çok az rol oynar. Puranik mitler zamanında, “Brahma, çok eski zamanlara ait şeylerle ilişkilendirilen bir tanrıydı ve dünya tarihinin bu aşamasında pek aktif değildi.” 

Brahma ve Kozmik Yumurta

Hindu mitolojisine göre, uzun zaman önce dünya sudan başka bir şey değildi ve bu suyun üzerinde dev bir altın yumurta duruyordu. Yaratıcı Brahma, nihayet var olan ilk varlık olarak ortaya çıkmadan önce bu yumurtanın içinde bin çağ boyunca uyudu. Bu nedenle Brahma, Hiranyagarbha veya “Altın Embriyo” olarak da bilinir. Tüm yaradılış yumurtanın içinde tutulduğundan, Brahma özgür kaldığında aynı zamanda her türlü varlığın potansiyelini de serbest bıraktı: insanlar, tanrılar, daityalar (iblisler), asuralar (titanlar), topraklar, okyanuslar ve adalar.

Brahma Kadınları Yaratır

Hindu destanı Mahabharata’daki bir hikayeye göre Brahma , erkeklerin dikkatini dağıtmak için şehvetli kadınlar yarattı. Hikayeye göre, erkekler ve kadınlar bir zamanlar tanrıları korkutan erdem ve dharma (doğruluk) ile doluydu. Bu insanlar çok etkili bir şekilde meditasyon yaparlarsa, zamanla göklerdeki tanrılara bile meydan okuyacak kadar güçleneceklerdi. Böylece tanrılar insanları alçakgönüllü kılmak için yola çıktı.

Brahma’nın bu soruna çözümü basitti: “Tanrıların kalplerinde olanı öğrenen efendi Büyükbaba, insanlığı kandırmak için sihirli bir ayinle kadınları yarattı.” Bu “günahkar büyücülere” akla gelebilecek her türlü arzuyu verdi, böylece onlar da erkekleri kışkırtsınlar ve onları meditasyonlarından alıkoysunlar. Ama yaratıcı tanrı işi bitmemişti; daha sonra arzunun yanında çalışmak için öfke yaptı. O zaman tüm varlıklar arzu ve öfkenin etkisi altına girdi ve tanrılar artık devrilme tehlikesiyle karşı karşıya değildi.

Brahma ve Vişnu

Hindu sanatında yaygın olarak tasvir edilen bir sahne, koruyucu tanrı Vishnu’nun göbeğinden çıkan bir nilüfer üzerinde oturan tanrı Brahma’yı gösterir. Vishnu, evrenin düzenli ve döngüsel çözünmelerinden birinin ardından kozmik okyanusta dinlenirken, Brahma ona yaklaştı ve kim olduğunu sordu. Vishnu, kendisinin dünyaların yaratıcısı ve çözücüsü olduğunu söyledi ve Brahma’yı içindeki tüm evreni görmek için içine bakmaya çağırdı. Brahma yanıt verdi, “Ben yaratıcı ve düzenleyiciyim, kendi kendine var olan büyük büyükbabayım; içimde her şey kuruldu; Ben her yöne bakan Brahma’yım.” 

Brahma’nın bedeninin derinliklerini araştırdıktan sonra Vishnu, Brahma’nın tanrıları, ölümlüleri ve iblisleriyle birlikte tüm dünyaları gerçekten de içinde tuttuğunu görünce şaşırdı. Yaratıcı tanrı da aynısını yaptı, Vishnu’nun kozmik formuna atladı ve onun içerdiği tüm dünyaların sonunu veya başlangıcını bulamadı. O okyanus boşluğundan başka bir çıkış yolu göremeyince, Vishnu’nun göbeğinden kaçtı ve orada büyüyen devasa nilüferin üzerine indi. Bu nedenle Brahma, Padmaja veya “Lotus-Born” olarak adlandırılır.

Brahma Dünyayı Sağar ve Varnaları Yaratır

Birkaç metin, insan toplumunun altın döneminden karanlık bir ahlaksızlık çağına nasıl düştüğünü ve Brahma’nın bu düşüşü yavaşlatmak için Varna sistemini veya kast sistemini nasıl yarattığını anlatıyor. Markandeya Purana’ya göre kozmik döngü, Kritayuga’dan yeni geçiş yapmış ve insanların artık yönlendirmeden veya ikna etmeden ahlaki olarak hareket etmediği bir çağ olan Tretayuga’ya ulaşmıştır.

Eski Kritayuga sırasında insanlar dört bin yıl yaşamış ve çiftçilik yapmaya, avlanmaya veya toplayıcılığa ihtiyaç duymadan tüm ihtiyaçlarını karşılamışlardı. Artık şehvet ve tamah yayıldı, insanlar korunmak için kaleler ve şehirler inşa etti, ömürler kısaldı ve yaşam mücadelesinde birbirlerini taciz ettiler. Açlıktan kıvranan ve ne yapacaklarını bilemeyen onlar, öğüt almak için Brahma’ya başvurdular.

Dünyanın nimetlerini geri çektiğini bilen Brahma, toprağı sağdı ve ondan tahıllar ve her türden bitki fışkırdı. Daha sonra, insanların bu bitkileri Brahma’nın bedeniyle olan ilişkilerine göre belirlenen konumlarına göre ekip biçmelerini ve yetiştirmelerini emretti. 

Brahma insanlığı ilk yarattığında, bunu kendi vücut parçaları aracılığıyla yaptı: ağzından binlerce insan çifti döküldü. Göğsünden bin çift daha döküldü. Uyluğundan bin tane daha döküldü. En son ayağından bin tane döküldü. Artık, kişinin atalarının hangi vücut kısmından doğduğuna dayanan hiyerarşik bir kast sistemi aracılığıyla topluma düzen getirdi: ağız, göğüs, uyluk veya ayaklar. Son olarak, bir Brahman’ın yaşamının dört aşamasını belirledi ve kendi konumlarına göre davranan farklı gruplar için hangi ölümden sonraki yaşamın ayrılacağını ortaya koydu. 

Brahma Evreni Yaratır

Destanlar ve daha sonraki Puranalar (yaklaşık MS 200) zamanına kadar, Hint dinleri, örneğin Vishnu Purana’nın Brahma’nın evreni yaratmasına ilişkin anlatımında görüldüğü gibi, karma yasasını tanıyacak şekilde gelişmişti. Burada karma, evrenin tüm canlıları etkileyen değişmez bir yasasıdır: hayvanlar, insanlar, iblisler, titanlar ve hatta tanrılar.

Tüm canlılar her kozmik çözülmede yok olsalar da, yeniden doğuştan salıverilmezler, eski iyi veya kötü karmalarının itibarına göre yeniden doğarlar …Böylece, İlk Yaratıcı ve efendi olan efendi Brahmā yarattı; ve önceki bir yaratılışta elde ettikleri karma ne olursa olsun, bu karmayı , zararlı ya da iyi huylu, nazik ya da acımasız, dharma ya da adharma ile dolu, doğru ya da yanlış olarak tekrar tekrar yaratıldıkları gibi aldılar . Ve yeniden yaratıldıklarında şu niteliklere sahip olacaklardır; ve bu onu memnun etti. 

Yaratılışın bu versiyonu üç temel maddeden yararlanır: rajas (tutku), tamas (karanlık) ve sattva (iyilik). Brahma, bu maddelerden oluşan bedenler arasında dolaşarak ve sonra onları atarak sayısız şey yarattı.

Yaratılışa konsantre olurken, vücuduna tamas sızdı ve ondan iblisler fışkırdı. O bedeni attı ve gece oldu. Bu kez rajas ile aşılanmış başka bir beden aldı ve ağzından tanrılar fışkırdı. O bedeni attıktan sonra gün oldu. Sattva’dan oluşan üçüncü bir beden aldı ve atalar (Sanskritçe pitaras , “babalar”) doğdu. O beden akşam alacakaranlığı oldu. Rajalardan oluşan dördüncü bir beden aldı ve insanlar doğdu. O beden sabah alacakaranlığı oldu.

Aynı şekilde açlık, rakshasalar (iblisler), yılanlar, pishachalar (başka bir iblis biçimi) ve gandharvalar (göksel şarkıcılar ve dansçılar) geldi. Ancak, Brahma tüm bu varlıkları kasıtlı olarak yaratmadı, bu yüzden gözünü kendi özgür iradesiyle yaratmaya dikti. Bu çabalardan kuşlar, koyunlar, keçiler ve diğer çiftlik hayvanları, otlar, meyveler ve sebzeler geldi.

Her kalpa’nın (eon) başlangıcında , bu süreci tekrarlar ve her canlı, önceki yaşamlardaki eylemlerden elde edilen karmayı miras alır.

Brahma’nın Laneti ve Kafasının Kesilmesi

Bir dizi hikaye, Shiva ile Brahma arasında, Shiva’nın ya yaratıcı tanrıyı lanetlemesine ya da beşinci kafasını kesmesine yol açan bir tartışmadan bahseder.

Bir hikayeye göre, Brahma ilk erkek ve dişi oluşsun diye kendini ikiye böldükten sonra kız kardeşinin/kızının/karısının güzelliğiyle büyülendi. İkisi çiftleşti ve insanlar doğdu. Onu gözünün önünden ayırmamak için, mütevazi kadını her zaman gözetleyebilmek için üç kafa daha çıkardı.

Sonunda onun şehvet düşkünü tavrından bıktı ve “Beni kendinden var ettikten sonra benimle nasıl birleşebilir? Utanç! Kendimi gizleyeceğim.” Ve inek suretinde havalandı. Bunu gören Brahma, onu gökyüzünde de izleyebilmek için beşinci bir başı yukarı bakacak şekilde büyüttü. 

Ama çok geçmeden yaratıcı tanrı sadece izlemekle yetinmedi ve onu bir boğa şeklinde gökyüzünde takip etti. Bu saldırıdan inekler yaratıldı. Farklı hayvanlara dönüşmeye devam etti ve karşılığında o hayvanların erkek hallerini aldı ve onunla çiftleşti. Bu şekilde yeryüzünün tüm çeşitli canlıları doğmuştur. 

Bu kovalamacaları tiksinti içinde izleyen Shiva, sonunda yayından bir ok attı. Şaft, Brahma’nın hayvan kafasını o kadar hızlı deldi ki, tamamen düştü ve Brahma bir kez daha sadece dört başa indirildi.

Brahma’nın kafasının kesilmesiyle ilgili başka bir anlatım Skanda Purana’da yer almaktadır . Bu hikaye, Shiva’nın Brahma’ya evreni yaratmasını emrettikten sonra, Brahma’nın hazırlık için bin yıl meditasyon yaparak geçirdiğini iddia ediyor. Bu süre zarfında Shiva’yı övdü, ona taptı ve gizemlerini düşündü. Meditasyon yapanlara görünen Brahma mecazına tuhaf bir dönüşle, Shiva Brahma’ya göründü ve onu kutsadı.

Brahma cesurca Shiva’nın oğlu olmasını ve Brahma’yı babası olarak görmesini istedi. Öfkelenen Shiva, Brahma’nın böyle bir şey istememesi gerektiğini söyleyerek Brahma’nın kafalarından birini kesti. Ancak Shiva, Brahma’nın isteğini yarı yolda karşıladı: Nilalohita Rudra (“Mor Rudra”) adlı bir parçasını Brahma’nın oğlu olarak çıkardı. Ama kendisinin bu küçük parçası bile, diye uyardı Shiva, Brahma’nın parlaklığını gölgeleyecekti. 

Skanda Purana’dan farklı bir hikaye, önlerinde patlayan devasa bir ateş sütununun üstüne mi yoksa altına mı ulaşabileceklerini görmek için Vishnu ve Brahma arasındaki bir yarışmadan bahseder. Vishnu ne kadar uzağa giderse gitsin dibe ulaşamadı ve gerçeği kabul etti. Ancak Brahma zirveye ulaşamayınca tüm tanrılara yalan söylemiş ve ucundan bir çiçek kopardığını söylemiş.

Brahma bu yalanı söyledikten sonra, Şiva ateş sütunundan çıktı. Vishnu’nun dürüstlüğü için Shiva, kendisine ait tapınaklarla ona da Shiva kadar tapınılması gerektiğine karar verdi. Ancak Brahma’ya gelince, Shiva bundan memnun değildi. Shiva’nın gücünün bir tezahürü olan Bhairava’yı yarattı ve ona tanrıları kandıran kafasını kesmesini emretti. Varlık, Brahma’nın saçını tuttu ve beşinci kafasını kesmeye hazırlandı.

Yaratıcı tanrı korkuyla o kadar sarsıldı ki çelengi ve giysileri dağıldı ve paçavraya döndü. Kafasını (şimdilik) kurtaran sadece Shiva’ya Brahma’yı bağışlaması için yalvaran Vishnu’ydu. Ama Brahma’nın yalanına karşılık Shiva, Brahma’nın kendisine ait hiçbir tapınağı, festivali ve tapınması olmamasını emretti. Bu, Brahma’nın Shiva ve Vishnu’ya kıyasla neden bu kadar popüler olmadığının bir açıklamasıdır. 

Yedinci yüzyıl Jain rahibi ve bilgini Haribhadra, hikayenin kendi versiyonunu anlattı. Tanrıların bir araya toplanıp soylarını ve anne ve babalarının isimlerini tartışmasıyla başlar. Shiva’nın ebeveynliğini tartışma zamanı geldiğinde, kimse bilmiyor gibiydi. Ama Brahma, başkalarının onun bilmediğini düşünmesinin inanılmaz olduğunu söyleyerek kızdı; sonuçta her şeyi biliyordu.

Yaratıcı tanrı, Shiva’nın ebeveynlerinin isimlerini duyurmak için ağzını açmaya başladığında, Shiva sağ küçük parmağının tırnağıyla beşinci kafasını kılıç gibi kullanarak kesti. Böylece Shiva’nın soyunun sırrı güvende tutuldu ve Brahma bir kelle kaybetti.

Budizm’de Brahma

Brahma, Hint Budist metinlerinde yaygın olarak yer alır ve Hindu muadili ile aynı özelliklerin bazılarını paylaşır. Her iki gelenekte de evrenin yaratıcısı olarak selamlanır; benzer şekilde, her iki gelenek de yaradılışı, eski evrenin dağılmasından sonra kozmik bir çağın başlangıcında (Sanskritçe kalpa , Pali kappa ) meydana gelen döngüsel olarak görür.

Budist Kozmolojisinde Brahma’nın Yeri

Budist Brahma ile Hindu Brahma arasındaki önemli bir ayrım, Budizm’de onun tanrı statüsünün geçici olmasıdır (tüm Budist tanrılarda olduğu gibi). Brahma’nın ömrü milyonlarca yıl (ya da 84.000 kalpa ) sürebilir , ama sonunda yaşlılığa ve ölüme tabidir.  Bu nedenle, Brahma’yı tek, ölümsüz ve kendi kendine ortaya çıkan (Sanskritçe svayambhu ) bir varlık yerine göksel bir statü, bir varlıklar sınıfı veya bir konum olarak düşünmek daha doğrudur .

Brahma’nın Budizm’deki rolü Hindu Brahma’nınkinden oldukça farklıdır. Hindu Brahma, diğer tanrılara göksel bir danışman olarak hareket ederken ve kemer sıkma eylemleriyle onu etkileyenlere kutsamalar ve iyilikler verirken, Budist Brahma öğüt vermek veya kutsamak için çok az şey yapar. Buda’nın kendisi, varlıkların en büyüğü olduğu ve tanrılardan bile daha üst sırada yer aldığı için bu rolü üstlenir. 

İki Brahma’nın paylaştığı birkaç özellikten biri, yaratıcı tanrılar olarak işlevleridir. Bununla birlikte, bu da zayıf bir bağlantıdır: Brahma, erken dönem Budist metinlerinde nadiren bir yaratıcı tanrı olarak sınıflandırılır ve Budist dünya görüşünde yaratılışın kendisi nispeten önemsizdir. Yine de güçlü bir tanrı olmaya devam ediyor.

Özellikle bir hikaye, Brahma’nın Budist geleneklerdeki daha sınırlı statüsünü gösterir. Bir zamanlar Budist keşiş Kevaddha, evrenin sınırları gibi büyük kozmolojik sorulara cevaplar aradı. Meditasyon yoluyla kazandığı psişik güçlerini kullanarak çeşitli yüksek alemleri ve cennetleri ziyaret etti ve tanrılara ne bildiklerini sordu. Cevaplar için baskı yapıldığında, her tanrı sonunda evrenin sınırlarını bilmediklerini kabul etti ve ona daha da güçlü varlıklara sormasını söyledi. Tüm farklı tanrı seviyelerini geçtikten sonra sonunda Büyük Brahma’ya ulaştı ve ona şunları söyledi:

Ben, ey keşiş, Brahma, Büyük Brahma, fetheden, yenilmez, her şeyi gören, kudretli, efendi, yapıcı, şekillendirici, en iyi yaratıcı, efendi, baba ve olan ve olacak herkesin efendisiyim. .

Ahamasmi, bhikkhu, brahmā mahābrahmā abhibhū anabhibhūto aññadatthudaso vasavattī issaro kattā nimmātā seṭṭho sajitā vasī pitā bhūtabhabyānaṃ. 

Ancak daha fazla baskı yapıldığında Brahma, kendisinin de bu tür soruların yanıtlarını bilmediğini ortaya çıkardı. Kevaddha’ya gidip evrendeki gerçekten her şeyi bilen tek varlık olan Buda’ya sormasını söyledi. Buradan anlıyoruz ki, Budist dünya görüşüne göre, Brahma’nın tüm varlıkların en büyüğü ve en bilgesi olduğu iddiası, kuruntulu bir övünmeden başka bir şey değildir.

Bununla birlikte, Brahma’nın Budizm’de bir tanrı olmaya devam ettiğini ve şüphesiz bilge ve güçlü bir varlık olduğunu not etmek önemlidir. Yaşamın, ölümün, yeniden doğuşun ve yeniden ölümün sonsuz döngüsü içinde, bir Brahma olarak doğan varlıklar son doğumlarına yakındır. Ve yukarıdaki hikayede olduğu gibi, Büyük Brahma olarak doğma şansına sahip olan varlıklar, muhtemelen nirvana’yı gerçekleştirmeden önceki son yaşamlarını yaşıyorlar.

Brahma ve Buda

Budizm’deki daha küçük statüsüne rağmen, Brahma pasif bir tanrı değildir. Buda, Bodhi ağacının altında aydınlanmaya ulaştıktan hemen sonra, acıya nasıl son verileceğine dair bir öğretiler koleksiyonu olan Dharma’yı paylaşıp paylaşmama konusunda kararsızdı . Nirvana arayışında keşfettiği gerçeklerin çoğu insanın anlaması için çok zor olduğunu ve dinleyicilerin hayallerini asla delip geçemeyeceğini düşündü.

Buda bu düşüncelerle boğuşurken, Brahma karşısına çıktı ve ondan şunu öğretmesini istedi:

Saygıdeğer kişi, Rab Dhamma’yı öğretsin ,  iyi giden Dhamma’yı öğretsin ! Sadece biraz kirliliğe sahip varlıklar var. Dhamma’yı duymadıkları için azalıyorlar . Dhamma’yı anlayanlar olacaktır .

desetu, bhante, bhagavā dhammaṁ, desetu sugato dhammaṁ. Santi sattā aparajakkhajātikā, assavanatā dhammassa parihāyanti. Bhavissanti dhammassa aññātāro’ti . 

Brahma, çoğu insanın Buda’nın öğretilerini uygulamaya isteksiz veya koyamayacak olsa da, birkaçının kesinlikle uygulayacağını savundu. Buda’nın öğretmesi gereken birkaç kişiydi. Sözleri, Dharma’yı paylaşmaya devam eden ve Budizm dinini bulan  Buda’yı etkiledi .

Bu hikaye, münzevilere kutsama bahşetmek için görünen Hindu Brahma kinayesinin başka bir tuhaf altüst oluşunu sunar. Büyük meditasyonları nedeniyle Buda’ya bir dilek vermek yerine, bu hikayede Buda’dan bir şey isteyen Brahma’dır: tüm varlıklar için nirvanaya götüren öğretiler.

Daha sonraki Budist yorumcular bu alışverişi farklı bir ışık altında resmediyorlar. Buddhaghosa’ya göre, MS beşinci yüzyılda Sri Lanka’da yazan Buddha, Brahma’nın ortaya çıkışını başından beri yönetti. Brahma bu kadar geniş çapta tapınılan bir tanrı olduğundan (en azından Buddhaghosa’ya göre, bin yıl öncesine bakıldığında), yaratıcı tanrının dünyaya gelmesi ve Buda’dan öğretmesi için yalvarması, Buda’ya bir dereceye kadar meşruiyet ve ilahi bir onay mührü verirdi. Tanrıların kendilerini kozmolojik hiyerarşide Buda’nın altında gördüklerini açıklığa kavuşturma ek etkisi de vardı.

Tapmak

Festivaller ve/veya Tatiller

Japonya’nın Tochigi kentindeki Bonten Festivali, Kasım ayı sonlarında Brahma’nın Japon Budist formu Bonten onuruna düzenlenir.

Tapınaklar

Rajasthan, Pushkar’da Mandir Gölü’nün yanında inşa edilen Jagatpita Brahma Mandir tapınağı, Hindistan’da Brahma’ya adanmış birkaç önemli tapınaktan biridir. 

Budizm’in Güneydoğu, Orta ve Doğu Asya’ya yayılması sayesinde, Budist Brahma’ya Hindistan dışında daha çok tapınılmaktadır. Tayland, Bangkok’taki Thao Maha Phrom Mabedi, Phra Prohm (Mahabrahma veya “Büyük Brahma”) için popüler bir mabettir ve dört yüzlü tanrının altın bir heykeline sahiptir.

Brahma’ya tapınma, Budizm’in yayılmasıyla Çin ve Japonya’ya girdi. Çin’de, Fan Tian (梵天) adı altında Brahma’ya tapınaklar bulunabilir. Japonya’da Brahma, genellikle Indra ile birlikte Buda’nın bir görevlisi olarak tasvir edilen Bonten veya Daibonten’e dönüştü.

Pop kültürü

Brahma, Vishnu, Shiva veya Ganesha gibi diğer figürler kadar popüler olmasa da, Güney ve Güneydoğu Asya’daki Hindular arasında yerleşik ve saygı duyulan bir tanrı olmaya devam ediyor.