Tanit (Kartaca Tanrıçası)
Tanit (Kartaca Tanrıçası) bir kartaca tanrıçasıydı. Eşi Baal-Hamon ile birlikte Kartaca’nın baş tanrısıydı .
Tanit’e Tinnit de denir . Adın, yerel teofor adlarında görünmese de, Kartaca’dan (günümüz Tunus’u ) kaynaklandığı anlaşılıyor . Savaş tanrıçası Astarte‘ye eşdeğerdi ve daha sonra Romalı Kartaca’da Dea Caelestis , Juno Caelestis veya kısaca Caelestis olarak Romalılaşmış haliyle tapındı .
Günümüz Tunus Arapçasında , kuraklık yıllarında yağmur yağdırmak için Omek Tannou veya Oumuk Tangou’yu (bölgeye bağlı olarak ‘Anne Tannou’ veya ‘Anne Tangou’) çağırmak adettendir . Benzer şekilde, Cezayir, Tunus ve diğer pek çok Arapça konuşulan biçimi, sulanmayan tarıma atıfta bulunmak için ” Baali çiftçiliği”nden söz eder. Bu tür bir kullanım , MS 2. yüzyılda Mişna’da , Fenike’nin Kenan dili kardeşlerinden biri olan İbranice’de tasdik edilmiştir .
Tanit mi Tinnit mi?
1955’e kadar tanrıçanın adı sadece Fenike karakterleriyle , TNT (ünlü harfsiz yazılmış ) olarak biliniyordu. Oldukça keyfi bir şekilde “Tanit” olarak seslendirildi .
Daha sonra 1955’te El-Hofra’da ( Konstantin, Cezayir ) bulunan ve Yunanca karakterlerle yazılmış Pön yazıtları yayınlandı ve yüzmek : Θινιθ (Thinith) ve yüzmek : Θεννειθ (Thenneith) olarak tamamen seslendirilen adı içeriyordu.
Bu, adın Tinnīt olarak telaffuz edilmesi gerektiğini açıkça ortaya koydu.
Bununla birlikte, Tanit yazımına hala sıklıkla rastlanmaktadır.
İbadet
Tanit’e Batı Akdeniz’deki Pön bağlamlarında, Sicilya’da , Malta’da , Kuzey Afrika’da , Gades’te ve Helenistik dönemlere kadar birçok başka yerde tapınıldı.
Tanit’in ibadeti, kendi ibadeti ilk olarak Fenike’nin Sidon ve Tire yerleşim yerlerinde tarihlenen Fenike tanrısı Astarte ( Ben yıldız ) ile ilgili olarak ortaya çıkmış olabilir . Güney Fenike’deki Sarepta’da kazılan türbesi, onu anavatanında ilk kez tanımladığı ve Fenike tanrıçası Astarte ( İştar ) ile güvenli bir şekilde ilişkilendirdiği tahmin edilen bir yazıt ortaya çıkardı .
Her iki tanrının ikonografik tasvirleri daha sonra benzer hale gelir. Her iki tanrı arasındaki ilişkinin hipostatik olduğu öne sürülmüştür.doğada, aynı tanrıçanın iki veçhesini temsil eder.
MÖ beşinci yüzyıldan itibaren, Tanit’in tapınması Baal Hammon’unkiyle ilişkilendirilir . Ona pene baal (‘Baal’ın yüzü’) sıfatı ve rab’ın (‘şef’) dişi biçimi olan rabatkaydı verilir . Yazıtların ve malzeme kalıntılarının daha bol olduğu Kuzey Afrika’da , o, göksel bir savaş tanrıçası olan Baal Hammon’un eşi, “bakire” (evlenmemiş) bir ana tanrıça ve hemşire ve daha azdı .
Tanit tapınması, Kartaca’daki Sur kolonisinde, özellikle MÖ 5. yüzyılda Kartaca ile Tire arasındaki ayrılıktan sonra, geleneksel Fenike kültleri olan Astarte ve Melqart’ın yerini Pön’de Tanit ve Baal Hammon tapınmasıyla popüler hale geldi .
Başlıca Yunan tanrıçalarından birkaçı , çevredeki Helen olmayan kültürlerin çoğunun tanrılarını yabancı kılığında Yunan tanrıları olarak tanıyan senkretik yorum graeca tarafından Tanıt ile özdeşleştirildi.
Fenikeliler, Tanit-Astarte kültünü Gadir’in (günümüz Cádiz ) kuruluşuyla İber Yarımadası’na ve tanrıçanın yerel tanrılara benzetilmiş olabileceği diğer kolonilere yaydılar.
Tapınması, Roma fethinden sonra, Baal Hammon’un Satürn’e asimile edildiği gibi, Dea Caelestis adlı bir tanrıçada Roma tanrıçası Juno ( Diana ve Minerva’dan gelen unsurlarla birlikte ) ile bütünleştiğinde hala aktifti .
Dea Caelestis, MS dördüncü yüzyılda klasik antik çağın sonuna kadar Pön özelliklerini korudu . Benzer şekilde, Kartaca’nın düşüşünden çok sonra Tanit , Juno ile özdeşleştiği için Kuzey Afrika’da Latince adı Juno Caelestis ile hala saygı görüyordu. Kuzey Afrika’nın eski Berberileri de Punic Tanit kültünü benimsedi.
Modern zamanlarda, genellikle Tanith hecelemesiyle birlikte olarak kullanılmıştır .
