Gévaudan Canavarı

Gévaudan Canavarı nedir?

Gévaudan Canavarı, on sekizinci yüzyılın ortalarını Fransa’nın güney merkezindeki küçük bir eyalet olan Gévaudan halkı için korkunç bir kan gölüne dönüştüren canavarca, kurda benzer bir yaratıktı.

Canavar, saldırılarının ardından 80-200 kişinin ölümüne ve çok sayıda görgü tanığı bırakmasına rağmen, hiçbir zaman bilinen bir yırtıcı olduğu kesin olarak belirlenemedi. Bugüne kadar tarihin en kanlı gizemlerinden biri olmaya devam ediyor.

Özellikler

Fiziksel tanım

Canavarın görgü tanıklarının ifadeleri, kurtların, aslanların, sırtlanların, ayıların, köpeklerin ve panterlerin özelliklerinden oluşan rengarenk bir örnek ortaya koyuyor.

Her bakımdan Canavar çok büyüktü. Birçok tanık onu küçük bir at veya buzağıya benzetti. Canavarın saçlarının rengi değişiyordu. Genellikle taban kaplaması kırmızımsı kahverengiydi, ancak işaretleri omurgasındaki siyah bir şeritten gri saç parçalarına ve arka kısmındaki lekelere kadar değişiyordu. Bölgedeki bilinen yırtıcı hayvanların hiçbirine benzemeyen uzun, şiddetli dişleri ve pençeleri vardı.

Bazı tanıklar, pençelerin bir araya gelerek bir tür toynak haline geldiğini iddia etti. Canavarın kafası daha düzdü ve burnu kurttan çok domuza benziyordu; kulakları küçük ve yuvarlaktı. Geniş, mağara gibi bir göğsü, dar kalçaları ve uzun, ince ama son derece güçlü bir kuyruğu vardı.

Bazı görgü tanıklarına göre Canavar, kuyruğunu adamların ayaklarını yerden kesmek için bir silah olarak kullanabilirdi.

Avcılar, Canavarı öldürdüklerini iddia ederek altı farklı ceset ürettiler. Bu bedenler genellikle 150 pound civarındaydı ve çok büyük kurtlara benziyordu. En güvenilir iki ceset dolduruldu, cerrahlar tarafından incelendi ve hatta kraliyet sarayına sunuldu. Cesetlerden biri ünlü bir kurt avcısı tarafından şöyle tanımlandı:

“ELİMİZDE İMZALANAN BU RAPORLA İLAN EDİYORUZ Kİ, BUNUNLA KARŞILAŞTIRILABİLECEK BÜYÜK BİR KURT GÖRMEDİK.”

Diğer ceset Gévaudan bölgesinin amiri tarafından tanımlandı ve şunları bildirdi:

“BİR YERLİ, KURT GİBİ GÖRÜNEN BİR HAYVANI ÖLDÜRDÜ, ANCAK OLAĞANÜSTÜ BİR KURTTU VE FİGÜRÜ VE ORANLARI BU ÜLKEDE GÖRÜLEN KURTLARDAN OLDUKÇA FARKLIYDI.”

Davranış

Canavardan sadece korkunç gücü nedeniyle değil, aynı zamanda alışılmadık derecede acımasız avlanma teknikleri nedeniyle de korkuluyordu. Her ne kadar kurbanlara yalnızken saldırmayı tercih etse de yetişkin insanlardan korkmuyordu; bir yetişkine saldırma olasılığı tipik bir kurttan altı kat daha fazlaydı.

Saldırıları neredeyse her zaman sürprizdi; aniden çalıların arasından beliriyor, hatta kurbanlarının üzerine yukarıdan atlıyordu ve tipik yırtıcı hayvanın gece pelerini yerine güpegündüz ışığını tercih ediyor gibiydi. Pençelerini tipik kurtlardan çok daha fazla, yıkıcı bir etki yaratacak şekilde kullandı, ancak kendine özgü ölümcül darbesi, kurbanlarının boğazlarını parçalamak veya kafataslarını ezmekti.

Tüyler ürpertici bir şekilde, Canavar açlık kadar zevk için de avlanıyormuş gibi görünüyordu. Her ne kadar bazen kurbanları yutsa da, onları da öldürüp leşlerini terk ediyordu.

Zamanla Canavarın “avcı” yerine “avlananı” oynama konusunda eşit derecede yetenekli olduğu kanıtlandı. O bir kaçınma ustasıydı; tam avcılar onu köşeye sıkıştırdıklarını düşündüklerinde ortadan kaybolacaktı. Ayrıca kurşunlardan etkilenmemiş gibi görünüyordu. Birkaç avcıya göre, birden fazla kurşunla yaralandı, ancak ayağa kalkıp çalılıklara geri kaçtı.

Gévaudan’daki birçok yerel insan, Canavar’ın kirli işlerinde yardımcıları olduğuna inanıyordu. Kurbanlarından bazıları aynı anda farklı yerlerde öldürüldü ve bazı tanıklar onu eşi, yavruları ve hatta bir erkekle birlikte gördüğünü bildirdi.

Bu son rapor, Canavarın bazen sert domuz derisinden yapılmış zırh giyerken görüldüğü gerçeğiyle birleştiğinde, bazı köylülerin onun yalnız bir yırtıcı olmaktan ziyade eğitimli bir saldırı hayvanı olduğuna inanmasına neden oldu.

Tarih

Cinayetler

Gévaudan bölgesinde 60-200 erkek, kadın ve çocuğun ölümüyle Canavarın pençeleri kana bulandı.

İlk saldırısı 1764 yazında sığırlarıyla ilgilenen bir kadına saldırdığında gerçekleşti. Şans eseri, kadının sürüsünde Canavarı savuşturmayı başaran birkaç boğa vardı, ancak bir sonraki kurbanı olan 14 yaşındaki bir çocuk o kadar şanslı değildi.

Aylar içinde canavar o kadar çok can aldı ki kitlesel bir histeri baş göstermeye başladı. Histeri, Canavar’ın her zaman, her yerde saldırma konusundaki şöhretiyle körüklenmişti. Yalnız çobanları tercih etmesine rağmen, aynı zamanda halka açık bahçelerde çalışan köylülere, büyük bahar fuarında alışveriş yapanlara ve hatta manastırdaki rahiplere ve keşişlere saldırdığı da belgelendi.

Halkın histerisi, 1765’te Canavar’ın yedi silahlı adamdan oluşan bir gruba saldırmasıyla doruğa ulaştı. Adamlar hayatta kalsa da, bu saldırının cüretkarlığı Canavar’ın dikkatini kralın üzerine çekti ve o, kan banyosunu sona erdirmek için bir haçlı seferi başlattı. Kralın gazabına rağmen Canavarın terör saltanatı 19 Haziran 1767’ye kadar devam edecekti.

Avlar

Canavarın öldürme çılgınlığı başladıktan kısa bir süre sonra yerel erkekler, kendilerini rahatsız eden canavara karşı silaha sarılmaya başladı. Altı aydan kısa bir süre içinde bu adamlar yerel kurt nüfusuna karşı topyekün savaş ilan etmişler ve “beat” adı verilen büyük av grupları oluşturmuşlardı.

Bu av grupları, histeri yatışmadan önce toplamda 100’den fazla kurdu öldürecekti.

Ekim 1764’te Yüzbaşı Duhamel, askerlerini canavarı takip eden en büyük av gruplarından birinde organize etti. Projeyi elli yedi adam üstlendi ama Canavar hepsinden kaçtı. Ancak başarısızlıkları ülke genelindeki diğer avcıları heyecanlandırmaktan başka işe yaramadı. Çok geçmeden Canavar’ın postu için bir ödül teklif ediliyordu ve avcılar bu spora katılmak için Gévaudan bölgesine akın ediyordu.

1765 yazında Gévaudan’a akın eden avcılar arasında kralın gönderdiği ünlü kurt avcısı Denneval de vardı. Denneval, canavarın izini sürmek için efsanevi tazılarını getirdi, ancak birkaç adamın ölümüne tanık olduktan sonra Denneval eyaletten kaçtı.

Sonunda kral, Canavarı adalete teslim etmesi için kendi kişisel silah taşıyıcısı François Antoine’ı gönderdi. Aylar boyunca Antoine yalnızca manzarayı ve canavarın alışkanlıklarını inceledi. Daha sonra, 20 Eylül 1765’te Antoine, 40 adam ve 12 tazıdan oluşan bir grup, canavarı Chazes Manastırı yakınlarına getirdi. İnanılmaz bir şekilde, Canavar ilk kurşun yağmurundan kurtuldu ve yeniden saldırmaya hazır şekilde sendeleyerek ayağa kalktı, ancak ikinci yaylım ateşi onu tamamen yere serdi. Cesedi dolduruldu ve kraliyet sarayında krala sunuldu.

Kırsal kesim, bir yılı aşkın süredir kendisini rahatsız eden tüyler ürpertici cinayetlere üç ay boyunca ara verdi. Daha sonra, 1765 yılının Aralık ayında, Canavar (ya da yeni bir canavar), öfkelerinin kanlı bir devamını yapmak üzere ortaya çıktı.

Bu canavar, 300 avcıdan oluşan bir grubun sonunda onu mezarına gönderdiği 1767 yılına kadar öldürmeye devam etti. Avcılar arasında, Canavarla tek başına karşılaşan ve göğsüne iki gümüş kurşun sıkarak onu sonsuza kadar susturan yerel bir çiftçi ve hancı olan Jean Chastel de vardı.

Sanat ve Edebiyat

Canavar’ın hükümdarlığı sırasında, hem halkı onun hakkında uyarmak hem de avcıların onu teşhis etmesine yardımcı olmak için onun çok sayıda sanatsal tasviri yapıldı. Gazetelerde sıradan bir karakterdi ve posterler aranıyordu.

Ölümünden bu yana Canavar, kurt adam biliminde ünlü bir figür haline geldi. Edebiyata ilk çıkışını La Bête du Gévaudan ve Wolves: An Old Story Retold gibi gotik romanlarla yaptı . O zamandan beri, uzun metrajlı film Kurt Kardeşliği ve TV dizisi Teen Wolf gibi çağdaş kurt adam medyasına aktarıldı .

Yaratığın Açıklamaları

Belki de Canavar, paranormal kurgu hayranlarının hayal gücünden daha fazla, tarihçileri ve kriptozoologları büyülüyor. Diğer “efsanevi” yaratıkların aksine, Gévaudan’ı harap eden canavar sağlam bir tarihsel geçmişe sahip. Tüm bu katliamın sorumlusunun bir şey olduğuna şüphe yok ve bilim insanları o şeyin gerçek kimliği hakkında spekülasyon yapmayı seviyor .

Yakın zamana kadar en popüler teori, Canavarı bir kurt-köpek melezi olarak açıklıyordu. Eğer bir kurt büyük bir köpekle çiftleşirse (o dönemde mastifler popülerdi), yavru Canavarın bazı özelliklerine, yani büyüklüğüne, ince kuyruğuna ve kırmızımsı kürküne sahip olabilirdi. Ayrıca, bir kurdun yırtıcı kana susamışlığı ile bir köpeğin insanlardan korkmamasını birleştiren Canavar’ın tuhaf mizacına da sahip olabilir.

Daha yeni kanıtlar çizgili bir sırtlanı veya bir grup çizgili sırtlanı işaret ediyor. Çizgili sırtlanlar 1764’ten çok önce Avrupa’dan sürülmesine rağmen, eksantrik bireyler tarafından tutulan vahşi, egzotik hayvanlardan oluşan “hayvanat bahçeleri” koleksiyonlarında alışılmadık bir durum değildi.

Jean Chastel’in kendi oğlunun, Gévaudan yakınlarındaki bir hayvanat bahçesinde sırtlan beslediği söyleniyordu ve yakınlardaki müze koleksiyonlarında geçmişi on sekizinci yüzyılın başlarına kadar uzanan doldurulmuş sırtlanlar bulundu.

Çizgili sırtlan kesinlikle küçük bir at ya da dana büyüklüğünde olmasa da, çizgileri, geniş göğsü ve düz kafası, canavarın fiziksel tanımlarına uyuyor. Popüler kriptozoolojik TV dizisi Monster Quest bu teorinin popülerleşmesine yardımcı oldu.

National Geographic ayrıca Canavarın gizemine de ağırlık verdi. Eylül 2016’da, aslanın Canavar’ın fiziksel tanımına ve avlanma tarzına mükemmel bir şekilde uyduğunu iddia ederek suçlu olarak genç bir erkek aslanı belirlediler.

Aslanlar, bir kurdun neredeyse on katı kadar, 800 kiloya kadar ağırlığa sahip olabilirler. Kırmızımsı kürkleri vardır ve gençken sırtlarında çizgiler veya kalçalarında lekeler olabilir. Kuyrukları uzun, ince ve püsküllüdür, başları düzdür ve küçük, yuvarlak kulakları vardır. Gün ışığında bile avlarını görülmeden takip etme konusunda uzmandırlar ve sık sık kurbanlarının üzerine atlayıp boğazlarını veya kafalarını ezerler.

Belki de en tüyler ürpertici teori, Canavarın bir yırtıcıdan daha fazlası olduğudur. Aynı zamanda bir evcil hayvan da olabilir. Canavarın kurbanlarını yemeden öldürmesi ve bazen “zırh” giyerken ya da bir adamın yanında görülmesi, onun öldürmek için eğitilmiş olabileceğini düşündürüyor.

Pek çok bilim adamı, düzinelerce diğer ünlü avcının başarısız olduğu bir zamanda canavarı gizemli bir şekilde öldürmeyi başarmasının ardından kahramanlığı takdir edilen Jean Chastel’i işaret etti. Chastel’in oğlunun bir hayvanat bahçesi tuttuğu biliniyor, dolayısıyla vahşi hayvanlara erişimi olabilirdi. Chastel’in karakteri, 1760’larda kralın adamlarından bazılarını bataklığa doğru yanıltarak neredeyse ölmek üzere oldukları için hapsedilmesiyle de sorgulanır.

Chastel, Canavarı kendi ölümcül dürtülerini örtbas etmek için yetiştirmek ve eğitmekle motive olmuş olabilir veya Canavarı kişisel zafer kazanmanın bir yolu olarak kullanırken aynı zamanda koyunlarını avlayan kurt popülasyonunu da azaltmış olabilir.