Antu (Antum)
Antu, Mezopotamya mitolojisinde önemli bir tanrıçadır. Genellikle Babilli tanrıça İnanna‘nın eşi olarak tanımlanır ve aşk, güzellik ve doğurganlık gibi konularda hüküm sürer. Antu’nun adı, “gökyüzünün kadını” anlamına gelir ve tanrıların en yüksek olanı olan Anu‘nun eşi olarak da kabul edilir.
Antu’nun sembolü, genellikle güneşle ilişkilendirilen yuvarlak bir disk olarak tasvir edilir. Aynı zamanda, doğurganlık ve bereketi temsil eden boynuzlu bir başlık takar. Antu, bazen de bir aslan veya dişi bir boğa ile ilişkilendirilir.
Antu’nun, İnanna ile birlikte, Sumerlerin ve Babillilerin en önemli tanrıçalarından biri olduğu düşünülmektedir. Antu’nun tapınakları, Mezopotamya bölgesinde birçok şehirde bulunurdu ve bazıları, en önemli ticaret merkezlerinden biri olan Babil’de bulunurdu.
Antu, aynı zamanda, Mezopotamya’nın en eski yazılı metinlerinden biri olan ve Sümerler tarafından yazılmış olan “Enûma Eliš” başlıklı yaratılış destanında da önemli bir rol oynar. Destana göre, Antu, yaratılışın ilk gününde, Anu ve diğer tanrılarla birlikte yeryüzünü yaratan ve düzenleyen güçlerden biridir.
Antu’nun, diğer Mezopotamya tanrılarıyla olan ilişkileri ve hikayeleri, birçok farklı kaynakta anlatılmaktadır. Ancak, genellikle İnanna ile olan ilişkisi en çok vurgulanır. İnanna, Antu’nun kızıdır ve onunla birlikte, aşk, doğurganlık ve cinsellik gibi konularda hüküm sürerler. İnanna, bazen de “Antu’nun kızı” olarak anılır.
Antu’nun hikayeleri, Mezopotamya mitolojisi ve kültürü üzerinde önemli bir etkiye sahiptir. Antu, güzellik, doğurganlık ve diğer kadınsı özelliklerin sembolü olarak kabul edilir ve birçok kadın tarafından, doğurganlık ve bereketin tanrıçası olarak saygı gösterilir.
Ayrıca, Antu’nun sembolü olan yuvarlak disk, dünya ve gökyüzü arasındaki bağı temsil etmesi nedeniyle, astronomi ve astrolojide de önemli bir rol oynamıştır.
