Trinity UFO Kazası
2023 Mali Yılı Ulusal Savunma Yetki Yasası’nın 1.196. sayfası, “Amerika Birleşik Devletleri Hükümeti’nin tanımlanamayan anormal olaylarla ilgili tarihsel kayıtlarını detaylandıran yazılı bir rapor” talep ediyor ve “1 Ocak 1945’te başlayan döneme odaklanacak.
” Bu gereklilik, UFO Grubunun bir üyesi olan Kongre Üyesi Mike Gallagher tarafından eklendi. Neden 1945? O yılın bu kadar açıkça dile getirilmesini gerektirecek kadar önemli olan nesi var? Dünyanın ilk atom bombasının test edilmesinden sadece bir ay sonra, belki de mümkün olan en hassas yerde, Trinity bölgesinde önemli bir UFO kazası iddiasının yaşandığı yıl olduğu ortaya çıktı.
Hikayeye göre uzaylı bir uzay aracının ve cesetlerinin kurtarılmasını da içeren bu kaza, UFOloji tarihinde o kadar önemli bir olaydı ki, Kongre üyesi yeniden araştırılmanın gerekli olduğunu düşündü ve muhtemelen siz bunu hiç duymadınız.
İzini sürmek çok kolay değil. Bunun tek gerçek anlatımı, Reme Baca ve Jose Padilla adlı iki adamın 2011 yılında kendileri tarafından yayınlanan ve genç oğlanlar olarak yaşadıkları Trinity bölgesinde başlarına geldiğini söyledikleri olayların anılarını içeren bir kitaptır. Oyunun adı Sıfır Noktasının Kenarında Doğdu . On yıl sonra, 2021’de bunu, iki UFOlog Jacques Vallée ve Paola Harris’in kendi yayınladıkları Trinity: The Best-Kept Secret adlı başka bir kitap izledi .
Şu anda 84 yaşında olan Vallée, modern UFO ve paranormal çevrelerin en tanınmış isimlerinden biridir; Harris, kendisini ” dış politika “, yani “temas halindeki kişiler” tarafından kendisine iletilen çeşitli yabancı uygarlıklar arasındaki siyasi entrikalar konusunda uzman olarak tanıtan İtalyan bir UFO yazarıdır .
Hikayeye göre, 7 ve 9 yaşlarındaki Baca ve Padilla, at sırtında, Padilla’nın babasına ait büyük çiftlikte kayıp bir ineği arıyorlardı. Büyük bir parlamanın ardından dumanı gördükleri bir tepeye ulaştılar ve onu bir enkaz alanına kadar takip ettiler. Büyük, metalik, avokado şeklindeki bir araç düşmüş ve yanıyordu. Çocuklar birkaç parça enkazı topladılar ve sakladılar. Ancak geminin içinde birkaç küçük insansı yaratığın hareket ettiğini gördüklerinde oradan ayrıldılar.
İki gün sonra çocuklar, Padilla’nın babası ve aile dostu eyalet polisi Eddie Apodaca ile birlikte olay yerine geri döndü. İki adam enkazın içinde dolaştı ama herhangi bir yaratığa dair hiçbir iz bulamadılar. Çocuklara bunun devlet malı olduğu, muhtemelen orduya ait bir şey olduğu ve bundan kimseye bahsetmemeleri gerektiği konusunda ders verdiler.
Bundan iki gün sonra bir askeri temsilci Padilla’daki eve geldi ve mülklerine bir meteoroloji balonunun indirildiğini ve enkazın toplanmasını kolaylaştırmak için bir yol inşa edeceklerini açıkladı. Çocuklar, ordunun enkazı düz kasalı kamyonlara yükleyip mülkün dışına çıkarması sırasında birkaç gün süren kurtarma operasyonunu gizlice izledi. Çocuklar yine kendilerine bir parça ayırdılar ve askerlerin de bir kısmını gömdüklerini fark ettiler. Ve bu aslında hikayenin sonuydu.
İlk kez 30 Ekim ve 6 Kasım 2003 tarihlerinde yerel bir gazete olan Mountain Mail of Socorro, NM’de, Baca ve Padilla’yı birlikte geçirdikleri okul günlerinden beri tanıyan muhabir Ben Moffett tarafından yayınlandı . Bu hikayeyi ilk kez anlatıyorlardı; olaydan 58 yıl sonra. Moffett onlara bunu neden bu kadar uzun süre sır olarak sakladıklarını sorduğunda, bunun akıllarından asla çıkamayacakları bir şey olduğunu söylediler.
Paola Harris, 2010 yılında Baca ve Padilla ile birlikte Kıyıdan Kıyıya AM’ye gitti ve hikayeyi ilk geniş izleyici kitlesine anlattı. Daha sonra onun teşviki ve önemli yardımlarıyla Baca ve Padilla’nın kitabı 2011’de yayımlandı. Ama bu küçük bir hikayeydi, o zamanlar UFO’lar pek moda değildi, bu yüzden pek ilgi yoktu.
2017’de, UFOloji ve doğaüstü olaylarla ilgilenen ve kendilerini topluca ” Görünmez Kolej ” olarak adlandıran uzun süredir arkadaş ve çalışma arkadaşlarının , “Parlayan Auralar ve Kara Para: Pentagon’un Gizemli UFO’su” adlı meşhur New York Times öyküsünü yayınlamasıyla işler değişti. Programı.” UFO’lar sıcak bir konu haline geldi.
Görünmez Kolejin emektarı Jacques Vallée bunda rol almak istedi ve Trinity hikayesini seçti. Harris’in bu konuda yaptığı çalışmalardan haberdar olan Harris, Los Angeles’taki Paranormal Araştırma Topluluğu’ndaki ortak bir arkadaşı aracılığıyla onunla temasa geçti. Hemen anlaştılar ve hikayeyi sürdürmeye karar verdiler. Birlikte aceleyle 2021 kitaplarını yazdılar ve 2022’de hızla gözden geçirilmiş bir baskıyla devam ettiler.
O zamana kadar Görünmez Kolej, üyelerinin uzaylı ziyareti mesajını yaymak için sık sık misafir olarak görünmesiyle FOX News ağıyla oldukça sıkı bir bağ kurmuştu. Tanınmış FOX News kişiliği Tucker Carlson, Trinity hikayesini kapsamlı bir şekilde anlattı ve bu, aynı zamanda Tucker Carlson’un müdavimlerinden biri olan Kongre Üyesi Mike Gallagher’ın da dikkatini çekti.
Özetle, 1945’te bir öğleden sonra at sırtındaki iki küçük çocuğun hikayesi, sonunda 2023 Mali Yılı Ulusal Savunma Yetki Yasası’nda bir satır öğesi haline geldi. Ve kendi başına, bu oldukça harika bir hikaye. Hatta Yurttaş Kane’in çizgisinde harika bir film bile olurdu . Ama sonra her şeyi durduran bir şey oldu.
Ve bu , Savunma Bakanlığı’nın Tüm Alanlarda Anomali Çözüm Ofisi tarafından Ulusal Savunma Yetki Yasası’nda talep edilen, ABD Hükümetinin Tanımlanamayan Anormal Olaylara İlişkin Tarihsel Kaydına İlişkin Rapor başlıklı raporun Şubat 2024’te yayınlanmasıydı. 1945’teki bu olayla ilgili ne söylüyordu?
Hiç bir şey. Tek bir kelime bile yok. Aslında rapor, kapsamlı ve açık bir şekilde, hükümetin hiçbir organının uzaylılara ait herhangi bir şeye -ne cesetlere, ne teknolojiye, ne de kaza enkazına- sahip olduğuna dair hiçbir kanıt bulunmadığını vurguluyor; ve tüm bu hikayelerin “herhangi bir kanıt olmamasına rağmen durumun böyle olduğuna inanan bir grup kişiden gelen dairesel haberlerin sonucu” olduğu belirtildi.
Peki bu bireylerden oluşan grup kimdir? Raporda belirtilmemiştir, ancak bunu rapor eden bizler tarafından, her gün UFO haberlerinde isimlerinin çıktığını gördüğünüz Görünmez Kolej ve onların birçok arkadaşı ve ortağı olduğu iyi bilinmektedir.
Aslına bakılırsa, UFO olgusunu araştıran tarihçilerin, Baca ve Padilla hikayesinin her zaman bir aldatmaca olarak bilindiğini bilmeleri için bu raporun yayınlanmasına bile gerek yoktu. çarpıtılmış bir anı değil, dürüstçe yanlış yorumlanmış bir deneyim değil – düpedüz bir aldatmaca.
Ele aldığı konuları inanılmaz derecede derinlemesine inceleyen, kapsamlı kaynaklar sunan ve tüm belgeleri, videoları, sesleri doğrudan sağlayan bağımsız bir araştırmacı olan Douglas Dean Johnson’ın web sitesinden daha iyi hiçbir yerde ortaya konmamış sonsuz bir tutarsızlıklar ve imkansızlıklar kaynağı var. Kayıtlar ve diğer kanıtlar.
Hikayedeki insanların hepsi gerçek insanlardır ya da öyleydi; çoğu hikayeye kendi rolleriyle çelişmesin diye öldükten sonra eklendi. Baca ve Padilla aslında New Mexico çiftliğinde birlikte yaşayan genç arkadaşlardı, ancak o zamandan beri ikisi de hayatlarını kurguladılar.
Örneğin Baca, Washington Eyaleti’nde Vali Dixy Lee Ray’in kıdemli çalışanı olarak siyasi ağır siklet bir kariyere sahip olduğunu ve onun seçilmesini sağlayan “kral yapıcı” olduğunu iddia etti. Aslına bakılırsa, bu toptan bilgiyi onun asıl baş yardımcısı Louis R. Guzzo’nun biyografisinden aldı. Baca aslında Washington Gelir İdaresi’nde vergi uyum memuru olarak çalıştı ve daha sonra eyalette istihdam hizmeti uzmanı olarak çalıştı. Hiçbir zaman herhangi bir valinin görevlisi olmadı ve 2013 yılında öldü.
Padilla’nın sahte geçmişi tartışmasız daha kötüydü: Etkinleştirilen ve vurulduğu Kore’ye gönderilen bir Ulusal Muhafız olduğunu iddia etti. Ulusal Muhafızlar o zamandan beri Padilla’nın hiçbir zaman askerlik yapmadığını ve kesinlikle Kore’ye hiç gitmediğini doğruladı; bu çalıntı bir yiğitlik örneği. Padilla ayrıca Kaliforniya Otoyol Devriyesi’nde görev yaparken ikinci kez vurulduğunu iddia etti.
Kayıt aramaları, onun hiçbir zaman Kaliforniya kolluk kuvvetleri memuru olmadığını kanıtladı – ve yalnızca 1.70’lik boyuyla, o dönemde CHP’nin belirlediği minimum boy şartının en az altı inç altındaydı. Bu bulguyla karşılaştığından beri Padilla, , Harris ve Vallée geri adım attılar ve onun yalnızca otoyol devriyesi tarafından sözleşmeli bir kamyon müfettişi olduğunu ve bu sıfatla vurulduğunu kabul ettiler, ancak buna dair de hiçbir kanıt yok.
Bununla birlikte, Baca ve Padilla’nın hayatlarının geri kalanının büyük bir kısmını alışkanlıkla uydurmuş olmaları, 1945’te bir uçan daire iyileşmesine gerçekten tanık olup olmadıklarına dair hiçbir şey söylemiyor. Çoğu zaman onların o zamanlar genç çocuklar oldukları ve genç erkeklerin asla asla yaşamayacakları belirtiliyor. böyle bir şey hakkında yalan söylemek; ancak bu konuda yalan söyledilerse, bu genç çocuklarken değil, altmışlı yaşlarındayken olmuş.
Çünkü 2003 yılında Mountain Mail makalesi için hikayeyi Ben Moffett’a anlatana kadar bu hikayenin var olduğuna dair hiçbir kanıt yoktu .
Ancak Baca, sekiz yıl kadar önce kendi başına çeşitli benzer hikayeler anlatmıştı; bazı yazarlar, kendisinin ve Padilla’nın daha sonra kararlaştırdığı versiyonun “kaba taslakları” olarak tanımladılar. Her şeyi tetikleyen şey, 1994’te Baca ve eşinin UFO olarak yorumladıkları bir şey gördükleri ve bildirildiğine göre buna inandıkları bir olaydı. Baca, UFO meraklılarının en büyük organizasyonu olan MUFON’un aktif bir üyesi oldu ve özellikle Roswell olayıyla büyülendi.
1995 yılında Baca, yazar Donald Schmitt’in Roswell hakkında yaptığı bir konuşmaya katıldı. Konuşmanın ardından Schmitt’e, 1947’de (1945’te değil) başına gelen bir UFO kazasıyla ilgili kişisel bir hikayesi olduğunu söyledi. Schmitt, Baca’nın iletişim bilgilerini yazdı ancak hiçbir şey yapmadı.
Daha sonra, 2002’nin sonlarında veya 2003’ün başlarında Baca, Roswell hikayesi üzerine çalışmalarını iyi bildiği başka bir yazar olan Thomas J. Carey ile temasa geçti. Baca’nın gerçekten iyi bir kitap ve film olacağını düşündüğü bir hikayesi vardı.
Baca’nın izniyle, Carey kaseti telefon görüşmelerini kaydetti ve bunun kasetini Johnson’ın web sitesinde duyabilirsiniz . Baca bu kez yılı 1946 olarak verdi, yani Trinity testinden bir yıl sonra. O ve arkadaşı Padilla bir kamyonete bindiler (at sırtında değil). Disk şeklinde (avokado şeklinde değil) düşmüş bir gemiyle karşılaştılar. Karıncalara veya böceklere benzeyen (küçük insansılara benzemeyen) yaratıkların etrafta dolaştığını gördüler.
Ertesi gün Padilla’nın babası ve ismi açıklanmayan bir polis memuru (Apodaca değil) ile birlikte geri döndüklerinde, tüm geminin (içine girip incelemek yerine) kirle kaplı olduğunu gördüklerinde hayal kırıklığına uğradılar. Her ne sebeple olursa olsun, Carey hikayeyle ilgili herhangi bir şey yapmakla ilgilenmediğini ifade etti ve konuyu orada bıraktı.
Bir yıldan kısa bir süre sonra, 2003’te Baca ve Padilla, hikayenin yenilenmiş bir versiyonuyla eski okul arkadaşları Ben Moffett’a yaklaştılar ve o da hikayeyi Mountain Mail için yazmaktan fazlasıyla mutlu oldu .
Ancak hikayenin yenilenmesi burada bitmedi ve hikaye bir dahaki sefere başka bir kaynaktan gelen yeni ayrıntılarla ortaya çıktı. Düzenli Skeptoid dinleyicileri Bill Brophy’nin adını tanıyabilir. Bana göre Brophy muhtemelen akıl hastası gibi görünen bir adam.
Hayatı boyunca UFO hikayelerine karşı bir tutkusu vardı ve ne zaman bir hikaye duysa, hikayeye babasını da ekliyor. Brophy’nin babası William Brophy (öleli uzun zaman olmuştu) bir ABD Hava Kuvvetleri pilotuydu ve Brophy herhangi bir UFO hikayesinin yazarını arar veya yazardı ve onlara babasının bu hikayeyle nasıl yakından ilgilendiğine dair fantastik bir hikaye anlatırdı. olay yerinde bulunmuş ve uzaylı enkazını taşıyan pilot olmuş ya da hikaye her neyse.
Brophy’nin bu vakada yaptığı da tam olarak buydu. Paola Harris’i diğer UFO kitaplarından tanıyordu ve 2009’da podcast’lerde Paola Harris’in Trinity hikayesinden bahsettiğini duyduğunda onunla İtalya’da temasa geçti ve ona ekleyeceği bazı yeni ayrıntılar olduğunu söyledi. Brophy, babasının enkazın kurtarılmasını şahsen denetlediğini, hala hayatta olan uzaylılardan birinin yakalanmasına bizzat nezaret ettiğini ve uzaylı cesetlerini bizzat Wright-Patterson AFB’ye uçurduğunu iddia etti. Harris bağımlısıydı.
2010 yılında ABD’ye gitti ve Brophy, Baca ve Padilla ile röportaj yaptı. Baca ve Padilla, Brophy’nin hikayeye yaptığı eklemeleri sıcak bir şekilde kabul ettiler çünkü adı geçen bir Hava Kuvvetleri subayının katılımı hikayeye güvenilirlik kazandırdı. İşte o zaman Harris, Baca ve Padilla’yı Coast to Coast AM’e götürdü ve o, 2011’deki kitaplarının yayınlanmasının arkasındaki itici güç oldu. Ortaya çıktığında yaşlı Brophy artık hikayenin ana karakteri haline gelmişti.
Hikaye artık, Yarbay Brophy’nin işi denetlediğini görmek için çıkıntının üzerinden enkaza bakan iki küçük çocuğu da içeriyordu. Hatta Yarbay, üzerinden uçarken kaza yerini bulan ilk kişi olmuştu ve çocukları havadan gözetlemişti; bunların hepsi daha önce var olmayan yeni hikaye unsurlarıydı.
Ancak hala yapılması gereken daha fazla yenileme vardı. Vallée ve Harris, Baca ve Padilla kitabından yıllar sonra kitaplarını yayınladıklarında, canlı bir uzaylının yakalanması ve cesetlerin kurtarılmasıyla ilgili kısımları hiçbir açıklama yapmadan dikkatlice ve sessizce kesip çıkardılar. Muhtemelen hikayenin en önemli kısmı olacağı için bu çok garip bir ihmal.
Tüm hikayede başka sorunlar da var; örneğin ailesiyle birlikte enkazın içinden geçen sözde eyalet polisi Apodaca’nın aslında o sırada Avrupa’da II. Dünya Savaşı’nda savaşıyordu; ve Johnson 1951’e kadar eyalet polisi olmadığını keşfetti. Ancak gün boyu buna benzer küçük şeyleri sıralayabiliriz. Gerçek şu ki, hikayenin tamamı hiçbir kanıttan yoksundur ve Baca, iddia edilen tarihten 58 yıl sonra Moffett’i hikaye hakkında yazmaya ikna edene kadar hikaye aslında hiçbir yerde – hiçbir yerde – mevcut değildi.
Mevcut kanıtlar, Reme Baca’nın bir hikayenin birden fazla farklı versiyonunu birden fazla UFO yazarına sunduğunu ve sonunda bir tanesini yayınladığını kanıtlıyor. Hikâyenin sürekli değişen unsurları, kanıtların ya da herhangi bir doğrulayıcı kaynağın tamamen bulunmaması ve hem Baca hem de Padilla’nın kendileri hakkında yalan söyleme geçmişleri, Trinity UFO hikâyesindeki herhangi bir şeyin ciddiye alınması için çok az neden bırakıyor.
Son olarak, hikayenin ana unsurlarının Bill Brophy’nin hayal gücünden gelmesi, hikayenin kitapçının kurgu bölümünde sağlam bir yer edinmesini sağladı.
Amerika Birleşik Devletleri Kongre üyelerinin, kamu fonlarını ilgilendiren bir yasayı yürürlüğe koymadan önce bu kadar az titizlik göstermeleri mantıksız. 1945’teki Trinity UFO kazasının kelimenin tam anlamıyla rastgele insanlar tarafından uydurulduğuna dair çok sayıda kanıt var ve bunun tersini gösteren tek bir kanıt bile yok; ve herhangi bir Kongre yardımcısı bunu internette bir veya iki saat içinde belirleyebilmeliydi.
Referanslar ve İlave Okumalar
117. Kongre. James M. Inhofe 2023 Mali Yılı Ulusal Savunma Yetki Yasası. Washington, DC: Devlet Basım Ofisi, 2022. 1196.
AARO. ABD Hükümetinin Tanımlanamayan Anormal Olaylara (UAP) İlişkin Tarihsel Kaydına İlişkin Rapor: Cilt I. Washington, DC: ABD Savunma Bakanlığı, 2024.
Baca, R., Padilla, J. Sıfır Noktasının Kenarında Doğdu: 51. Bölgenin Gölgesinde Yaşamak. Chicago: Bağımsız Yayıncı Hizmetleri, 2011.
Johnson, D. “Çarpışma Hikayesi: Trinity UFO Kaza Aldatmacası.” Mirador. Douglas Dean Johnson, 1 Mayıs 2023. İnternet. 11 Mart 2024. <https://douglasjohnson.ghost.io/crash-story-the-trinity-ufo-crash-hoax/>
Johnson, D. “Çarpışma Hikayesi Dosyası: Reme Baca Dumanlı Silah Röportajı.” Mirador. Douglas Dean Johnson, 20 Mayıs 2023. İnternet. 11 Mart 2024. <https://douglasjohnson.ghost.io/crash-story-file-the-reme-baca- Smoking-gun-interview/>
Sheaffer, R. “Trinity UFO Kaza Hikayesi Çöküyor – ve Vallée Eriyor!” Kötü UFO’lar: Şüphecilik, UFO’lar ve Evren. Robert Sheaffer, 19 Mayıs 2023. İnternet. 11 Mart 2024. <https://badufos.blogspot.com/2023/05/trinity-ufo-crash-story-crashes-and.html>
Vallée, J., Harris, P. Trinity: En İyi Korunan Sır. Morrisville, NC: Lulu Press, 2021.
