Mandanu (Madanu)
Mandanu veya Madanu adaletle ilişkilendirilen bir Mezopotamya tanrısıydı . Yargı yerlerinin ilahi bir temsili olduğu öne sürüldü.
Esas olarak Eski Babil döneminden sonrasına tarihlenen kaynaklardan tanınır ve Nippur tanrı listesi gibi daha eski belgeler ondan bahsetmez.
Kendisine çoğunlukla Babil’in kuzeyinde, özellikle de Babil şehrinde tapınıldı . Marduk çemberine ait tanrılardan biri olarak kabul edildi .
Diğer tanrılarla ilişkiler
Tintir = Babilu topografik metninin iki pasajında Mandanu, başka bir yerde ” Babil’in ugallu (aslan benzeri efsanevi bir varlık) ” olarak tanımlanan tanrı Muštēšir-ḫablim ile birlikte görünür . Benzer bir yargıç tanrı olduğu ileri sürülmüştür. Marduk’un silahlarından birini temsil ediyor olabilirdi. Šurpu’da Mandanu bunun yerine Enlil’in guzalû Ennugi’sinin yanında görünür .
Andrew R. George, Mandanu’nun Babil’de Gula‘nın eşi olarak işlev gördüğünü öne sürüyor . Irene Sibbing-Plantholt, görünüşe göre Babil’deki bu tanrıçayla ilgili olarak Ninurta rolünü üstlendiğini belirtiyor .
Manfred Krebernik, Mandanu’nun Marduk’un bir saray mensubu olduğu iyi bir şekilde tasdik edilmiş olsa da, olası kanıt olarak ara sıra Nuska ile denklemi öne sürerek, başlangıçta Enlil‘in çevresine ait olabileceğini savunuyor .
İbadet
Mandanu’nun en eski kanıtları, Larsa’dan daha önceki bir metinde yalnızca tek bir kesin olmayan söz dışında, Eski Babil döneminin sonlarına tarihleniyor . Kassite Nippur’dan alınan metin külliyatında onu çağıran tek bir teoforik isim tespit edilmiştir . Güneydeki Uruk şehrinden ve Asur’dan gelen kanıtlar da bilinmesine rağmen, ona esas olarak kuzey Babil’de ibadet edildi . Ek olarak, Šamaš-reš-uṣur’un bir yazıtı, Mandanu’yu Āl-gabbāri-bānî kentine 1900’lerde tanıttığını gösterir. sahur _
Esarhaddon ve Asurbanipal’in yazıtlarında Mandanu, Babil şehrinin başlıca tanrıları arasında yer alır . Bu şehirde, muhtemelen Esagil yakınlarında bir tapınağı vardı . Sümer törensel adı Erabriri’yi taşıyordu , ” kontrol altında tutan pranganın evi”,sözcük listelerinde Pabilsag ve Ennugi tapınakları için de geçerliydi . Kiş’te de aynı adı taşıyan bir Mandanu cellası vardı . Andrew R. George, Mandanu ve Ennugi’nin Marduk ve Enlil’in ilgili mahkemelerinde aynı pozisyonu işgal ettiklerine işaret ediyor, ona göre bu durum onların tapınaklarının aynı isimlerini açıklayabilir.
Babil’de bulunan bir kapı olan Övgü Kapısı ( ká ka-tar-ra ), muhtemelen referans olarak Madanu’nun Giriş Kapısı ( ká né-rib d DI.KU 5 ) olarak da adlandırılabilir.
Wilfred G. Lambert’e göre, belki de Enuma Eliš hakkındaki bir yorumdan bilinen bu tanrının “hursagkalamma’ya gitmesi” (Kish) ile bağlantılı olması nedeniyle, şehri terk ettiğine inanılan resmi bir olaya . Andrew R. George’a göre bu yapı, tapınağının kapısıydı. Madanu’ya adanmış bir topluluk , Enigerimnudib, “kötülüğün geçmesine izin vermeyen ev” Babil’deki Esagil tapınak kompleksinin büyük avlusunda ( kisalmaḫ ), muhtemelen ana yapının güneyinde bulunuyordu. .
Mandanu’nun başka bir yerinde, A-suda’da bulunan başka bir topluluğu Edumununna, “bir prensin oğlunun evi” olarak biliniyordu. Aynı komplekste yer alan “aslan evi” Epirig’in de ona ithaf edilmiş olması da mümkündür.
