Dagon (Dagan) Sümer Babil Tanrısı
Dagon veya Dagan, Sümer ve Babil mitolojisinde önemli bir tanrı olarak kabul edilir. Bu tanrı, bereket ve verimlilik tanrısı olarak bilinir ve tarım, balıkçılık ve ticaret gibi faaliyetlerde önemli bir rol oynar.
Dagon, genellikle balık kafalı bir insan olarak tasvir edilir ve insanlar tarafından saygı ile anılır. Sümer ve Babil krallıkları arasında yaygın bir kültür ve inanç sistemi vardı ve Dagon, bu inanç sisteminin önemli bir parçasıydı.
Bu nedenle, Dagon, yüzyıllardır insanlık tarihinin önemli bir parçasıdır ve hala birçok insan tarafından takdir edilmeye devam etmektedir.
Dagon (veya bazı tarihi yazılarda yazıldığı şekliyle “Dagan”) aslen bir Babil doğurganlık tanrısıydı ve bildirildiğine göre balık ve/veya (çoğalmanın bir sembolü olarak) balık tutmaktan oluşan büyük bir Kuzeybatı Sami tanrısına dönüştü.
Babil şehrinin kurucuları olan ilk Amoritler ona tapınıyordu. Aynı zamanda Babillilerin torunları olan Filistliler panteonunun önemli bir üyesi veya belki de başıydı ve Kenanlı denizciler olan Fenikelilerin önemli bir tanrısıydı.
Dagon ilk olarak MÖ 2500 dolaylarında günümüze ulaşan kayıtlarda Mari metinlerinde ve Mezopotamya tanrıları Ilu (Ēl), Dagan ve Adad’ın özellikle yaygın olduğu kişisel Amorite adlarında görünür. Dagon, en eski kayıtların bazılarında tanrıların efendisi ve toprağın efendisi olarak anılır.
Dagon’un kayıtları ve nereden geldiği ve rolü sonraki kültürlerde değişiklik gösterir. İncil’de Dagon, Filistlilerin tanrısı olarak anılır. Dagon’un İncil’den başka bir yorumu, “Dagon’un bir balık şekline ve göbeğinden yukarısı bir insan şekline sahip olduğu” idi.
Araştırdığımız tüm geçmiş kayıtlarda, Dagon, balıkçılık veya balık olmanın sembolizmiyle pek çok bağı olan, geçmiş uygarlıkların önemli bir tanrısı olarak tasvir edilmiştir.
Bölgedeki Babil taşlarında, Asur ve Babil silindirlerinde ve heykel parçalarında bulunan Dagon figürleri, insan ve balık vücudunu farklı şekillerde birleştiriyor.
Dagon’un tasvirini tarihsel kayıtlardan ve sanattan daha genel terimlerle alan Dagon, balık zenginliğiyle okyanusun insan beslenmesinin ve kültürünün başlıca kaynağı olarak tapıldığı fikrini kişileştiriyor.
