Caelus (Roma Mitolojisi)
Caelus, Roma mitolojisinde gökyüzü tanrısı olarak bilinir. Roma mitolojisinde önemli bir yere sahip olan Caelus, İtalya’nın en eski tanrılarından biridir ve en eski Roma mitolojisi tanrılarından biri olarak kabul edilir.
Caelus, gökyüzünün hükümdarı ve yeryüzüne ışık, sıcaklık ve hayat veren güneşin babasıdır. Roma mitolojisinde, Caelus’un eşi Terra (yeryüzü) ve oğlu Jüpiter (Zeus) vardır. Caelus’un diğer çocukları arasında Saturnus (Kronos), Ops (Rhea), Vesta (Hestia) ve Neptunus (Poseidon) bulunmaktadır.
Caelus, Roma mitolojisinde, Yunan mitolojisindeki Uranus’a (Gökyüzü Tanrısı) benzer bir rol oynar. Yunan mitolojisinde, Uranus, Gaia (Yeryüzü Tanrıçası) ile birlikte yaratılışın evrelerinde önemli bir rol oynar. Roma mitolojisinde de Caelus, Terra ile birlikte yaratılışın başlangıcında yer alır ve tüm canlıların yaratılmasında önemli bir rol oynar.
Caelus, Roma mitolojisinde, genellikle kanatları olan bir adam olarak tasvir edilir. Bu kanatlar, onun gökyüzünde uçabilmesini ve dünya üzerindeki her şeyi gözlemleyebilmesini sağlar. Caelus, bazen altın bir tahtta otururken, bazen de bulutlar üzerinde yürürken tasvir edilir.
Caelus, Roma mitolojisinde, özellikle Roma İmparatorluğu döneminde büyük bir saygı duyulan bir tanrıdır. Roma İmparatorluğu döneminde, Caelus’un heykelleri imparatorluk saraylarında ve diğer önemli yerlerde sergilenirdi. Ayrıca, Roma İmparatorluğu döneminde, birçok insan, Caelus’a tapınmak için tapınaklar inşa etmişlerdir.
Caelus , kopmuş cinsel organlarından denize atılan tanrıça Venüs‘ün (Afrodit) doğduğu göksel babasını hadım eden Satürn ( Kronos ) mitin Latince versiyonlarında Uranüs’ün yerine geçmiştir .
On the Nature of the Gods adlı çalışmasında Cicero, hadım etmenin “en yüksek göksel eterin, her şeyi yaratan tohum ateşinin insan cinsel organlarının eşdeğerini gerektirmediği” anlamına geldiği mitin Stoacı bir alegorisini sunar , üretken çalışmasında ilerlemek için.
” Macrobius için , Kaos’u sabit ve ölçülü Zaman’dan ayırma işaretleri (Satürn), dönen Gökler (Caelum) tarafından belirlendiği şekliyle. Semina rerum (fiziksel olarak var olan şeylerin “tohumları”) Caelum’dan gelir ve dünyayı yaratan unsurlardır.
İlahi uzamsal soyutlama Caelum, antik Yunanistan’da tanrıların evi olarak adlandırılan dağla hem özdeşleşmiş hem de dağdan farklı olarak ilahi olanın mecazi göksel meskeni olarak Olimpos ile eşanlamlıdır .
Varro, Yunanlıların Caelum’a (veya Caelus’a) “Olympus” dediğini söylüyor. Uzayın bir temsili olarak Caelum, terra (toprak), mare (deniz) ve aer (hava) ile birlikte mundus , “dünya” veya kozmosun bileşenlerinden biridir .
Antik çağın kozmolojik sistemleri üzerine yaptığı çalışmada ,Hollandalı Rönesans hümanisti Gerardus Vossius, Caelus ve onun hem bir tanrı hem de diğer tanrıların yaşadığı bir yer olarak ikiliğini kapsamlı bir şekilde ele alıyor.
İznik öncesi Hıristiyan yazar Lactantius,Neoplatonik Plotinus okulunun üç ilahi hipostazına atıfta bulunmak için rutin olarak Latince teonimleri Caelus, Satürn ve Jüpiter’i kullanır: İlk Tanrı (Caelus), Akıl (Satürn)) ve Tanrı’nın oğlu Ruh (Jüpiter).
Sonuç olarak, Caelus, Roma mitolojisinde önemli bir yere sahip olan bir tanrıdır. Gökyüzünün hükümdarı olarak, yeryüzüne hayat, sıcaklık ve ışık verir ve Roma İmparatorluğu döneminde büyük bir saygı görürdü. Caelus, Roma mitolojisinin en eski ve en önemli tanrılarından biridir ve günümüzde de mitolojik anlatımlarda sıklıkla karşımıza çıkmaktadır.
