Jengu
jengu (çoğul miengu ), Kamerun’daki Sawa etnik gruplarının , özellikle Duala , Bakweri , Malimba , Batanga , Bakoko , Oroko halkı ve ilgili Sawa halklarının geleneksel inançlarında bir su ruhudur.
Bakweri arasında adı liengu’dur ( çoğul: maengu ). Miengu, Bakongo maneviyatında ve Mami Wata’da bisimbi’ye (tekil: simbi) benzer . Bakoko halkı bu ruha Bisima diyor.
Miengu’nun görünüşü insanlardan insanlara farklılık gösterir, ancak tipik olarak uzun saçlı ve güzel boşluklu dişleri olan güzel, denizkızı benzeri figürler oldukları söyleniyor.
Nehirlerde ve denizde yaşarlar ve onlara tapanlara şans getirirler. Ayrıca hastalıkları iyileştirebilir ve tapanlar ile ruhlar dünyası arasında aracı görevi görebilirler. Bu nedenle, bir jengu tarikat , Duala halkları arasında uzun süredir popülerlik kazanıyor. Bakweriler arasında bu kült, genç kızların kadınlığa geçiş töreninin de önemli bir parçasıdır .
Tek Bir Ruh
Jengu, tek bir ruha da atıfta bulunabilir. Bazı geleneklerde bu ruh, miengu ruhları sınıfının yerini alırken, diğerlerinde onların lideri olarak hareket eder. Örneğin Isubu’da bu ruha Jengu denir.
Bakweri inancı, Mojili veya Mojele adında bir dişi ruhtan bahseder. Mojili, insanlığın atası Moto ile daha uzun süreli ateşi kimin yakabileceği konusunda girdiği iddiayı kaybettiğinde miengu’nun atası oldu. Moto köyde kalma hakkını kazandı ama Mojili denize kaçmak zorunda kaldı.
Bakweri, hala miengu’nun hükümdarı olarak Mojili’ye tapıyor. Aslında adı o kadar güçlü ki, birçok kişi yedi yaşından küçük çocukların bu adın söylendiğini duyarlarsa ölebileceğine inanıyor. Bu masalın uzantısı olarak, farelerin atası da bahsi kaybedip ormana kaçtığı için mienguların farelerin eşleri olduğu söylenir.
Başka bir Bakweri geleneği bu ruha Liengu la Mwanja adını verir ve onu Fako Dağı’nın (Kamerun Dağı) ruhu Efasa-Moto’nun eşi yapar . Uzun zaman önce ikisi, Efasa-Moto’nun dağda, Liengu la Mwanja’nın ise denizde yaşayacağına dair bir anlayış oluşturdu. Fako Dağı’nın 1992’deki patlamasından çıkan lav okyanusa kadar ulaştığında, birçok kişi bunu ruhun karısını ziyaret ettiğinin bir işareti olarak selamladı.
Jengu
Duala ve ilgili gruplar, jengu kültüne büyük önem veriyor. Kült, daha batıdaki halklardan, muhtemelen Ijo’dan kaynaklanmış olabilir ve daha sonra insanlardan insanlara geçerek en doğu yönündeki Batanga’ya ulaşmış olabilir.
İlk günlerde, jengu ibadeti dört nimetin kaynağı olarak su ruhlarına odaklanmıştı: kerevit , dünyanın en yağışlı bölgelerinden birinde yağmur mevsiminin sonu,
kayıkçı yarışlarında zafer ve hastalık salgınlarından korunma Duala’ya uygun üyelik, başlangıçta “özgür” (safkan) Duala’ya ayrılmıştı; bu, atalarından birinin Longasse olması nedeniyle prestijli Akwa klanının üyelerini bile dışlayan bir şarttı .Avrupalı tüccarlar ve kaşifler tarafından yapılan gözlemler, jengu ibadetinin 19. yüzyılın başlarında iyice yerleştiğini kanıtlıyor. İlk misyonerler, onu bastırma girişimlerinde büyük ölçüde başarısız oldular.
Tarikat, Kamerun’un kıyı ve Güneybatı İllerinde hala aktiftir . Bu açıklık oldukça yeni bir gelişme olsa da, hem erkekler hem de kadınlar katılmaya uygundur. Malimba’ya uygun olarak Duala’da jengu ibadeti öncelikle erkektir, ancak öte yandan Bakweri’de kült öncelikle kadınlara yöneliktir.
Törenler ve ritüeller
Jengu ibadeti, ekale olarak bilinen bir kişinin liderliğindeki gizli bir topluluğa odaklanır . Bu kişi geleneksel olarak tüm toplantılarda maske takıyor , ancak bu uygulama 20. yüzyılın ortalarında neredeyse tamamen ortadan kalktı. Bununla birlikte, herkes mienguya dua edebilir ve en basit ritüeller , balık tutmadan veya suda seyahat etmeden önce tanrılara dualar veya kurbanlar sunmaktan başka bir şey içermez .
Erken jengu tapanları, Wouri Nehri , kolları ve halicindeki ve yakındaki adalardaki korsanlıklarda ritüeller gerçekleştirdiler . Kişiden önce rafya yapraklarından tören kıyafeti, pelerin, etek ve başlık giyer , palmiye yaprakları ve tahta kürekler taşırdı. Daha sonra miengu’yu çağırır ve onlara yiyecek ve içecek adaklarını sunardı. Ayrıca Wouri’nin yukarısındaki bir jengu tapınağını da ziyaret edebilir .
Çoğu jengu ibadeti şifa ve tıpla ilgilidir ve ana akım şifa başarısız olduğunda miengu çağrılır. Örneğin, bir jengu doktoru bir hastayı önce bir horoz ve keçi kurban ederek tedavi edebilir. Daha sonra kusmaya neden olan bir ilaç verir ve hastanın kafasına küçük bir tabure sallar.
Tedavi edilen kişi daha sonra bir dizi tabuyu takip etmelidir . Bakweri arasında bu ayin Liengu la Vafea olarak bilinir .
Bugünün en yüksek profilli miengu töreni, Douala’da ilk kez 1949’da düzenlenen yıllık Ngondo kutlamasıdır . Ziyafetin sona ermesinden önceki gece, jengu kültünün üyeleri, Wouri’deki Jebale Adası’nda özel bir tören düzenler. Orada su ruhlarına kurban verirler ve bir hediye paketi hazırlarlar.
Ertesi gün, bu adak, Douala yakınlarındaki bir plajda halka açık bir tören sırasında miengu’ya sunulur. Bir tarikat üyesi hediye ile denize dalar ve mümkün olduğu kadar uzun süre aşağıda kalır. Daha sonra miengu’dan gelecek yıl hakkında bir mesajla geri döner.
Ngondo festivalinin doruk noktası jengu kültüdür. Burada geleneksel dalgıç, geleneksel yöneticilerin gözetiminde nehre girer. Adı açıklanmayan bu gelenek koruyucusu, yanında bir kadın ve iki erkekle birlikte bir ritüel teknesine biner.
Daha sonra nehrin ortasına dalacak ve suyun altında üç ila on dakika kalacak. Suların altındaki atalarının (ruhlarının) krallığını ziyaret ettiğine inanılıyor. ngondo başkanlığının halefiyle ilgili haberlerle ve bir su kabağında ülkenin tanrılarından gelen şifreli bir mesajla geri döner. Bu ritüelin bir gizemi, dalgıcın nehrin altından çıkarken elinde tuttuğu su kabağının kuru olmasıdır.
İndüksiyon
Kamerun Dağı’ndaki Bakweri halkının gözlemlediği ayinler, diğer kıyı grupları arasındaki benzer ritüellere örnek teşkil ediyor.
Kıyıya doğru, Bakweri iki büyük indüksiyon ritüeli uygular. Liengu la Ndiva’da , tarikat üyeleri, genç bir kızın kabul edilmeye hazır olduğunun bir işareti olarak nöbet tutar veya yere yığılır.Daha sonra bir tarikat üyesi onunla gizli bir liengu dili konuşur ve eğer herhangi bir şey anlıyor gibi görünürse, geleneksel bir şifacı inisiyasyon ayinlerine başlar. Kız birkaç ay inzivada yaşamalı, bu süre zarfında bir dizi katı tabuyu izlemeli ve ruhların vizyonlarını görmelidir.
Ayrıca gizli bir isim alır.ve gizli liengu dilinde öğretim. Sonunda, şifacı onu bir grup güçlü erkeğin ve liengu dilinde şarkı söyleyen birkaç kadının gözetimine bırakır. Adamlar onu bir derenin ortasına gelene kadar sırayla taşırlar. Orada, şifacı onu tarikata dahil ederek onu içeri sokar. Bu arada, diğer tarikat üyeleri, bu hayvan liengu ruhunu temsil ettiği için sulardan bir yengeç yakalamaya çalışır.
Ancak yeni üyenin tabuları devam ediyor ve birkaç ay daha inzivada yaşaması gerekiyor. Sonunda tarikat onun onuruna bir ziyafet verir ve inisiyasyon sona erer. Tüm süreç bir yılın daha iyi bir bölümünü alır.
Alternatif bir Bakweri başlatma ritüeli, Liengu la Mongbango’dur . Genç bir kız çalılıkların arasında kaybolursa, kadın akrabaları ona liengu dilinde şarkılar söyleyerek ve hasırdan yapılmış kült nişanları taşıyarak onun izini sürmeye çalışır. Onu bulduklarında birkaç aylığına saklarlar (ancak dışarıdan birileri ziyaret edebilir). Daha sonra tarikat kız için bir ziyafet hazırlar.
O ve sponsoru daha sonra ormana tek başlarına giderler. İnisiye, eğreltiotu yapraklarından oluşan geleneksel bir kıyafet giyer ve vücudunu kırmızı kam ağacıyla ovuşturur . Daha sonra uzun bir ipin ortasına bağlı olarak köye geri götürülür. İki grup halat çekme oyunu oynuyorip kopana kadar onun üzerinde ve yere yığılıyor.
Tarikat üyeleri ona liengu dilinde dokuz kez seslenir ve bu onun tekrar ayağa kalkmasına neden olur. Birkaç haftalık tabuların ardından, geleneksel bir şifacı onu bir derede yıkar ve inisiyasyonu sona erer. Bu süreç de bir yılın çoğunu alır.
