Şeytan Bilimi
Şeytan Bilimi, dini inanç ve mit içindeki iblislerin incelenmesidir . Bağlama bağlı olarak, teoloji , dini doktrin veya okültizm içindeki çalışmalara atıfta bulunabilir .
Pek çok inançta, iblisler hiyerarşisinin incelenmesiyle ilgilidir . İblisler, insan olmayan, ayrılabilir ruhlar veya hiçbir zaman bir bedende yaşamamış bedensiz ruhlar olabilir . Bu iki sınıf arasında, özellikle Melanezyalılar , birkaç Afrikalı grup ve diğerleri tarafından sıklıkla keskin bir ayrım yapılır . İslami cinler örneğin, değiştirilmiş insan ruhlarına indirgenemezler.
Aynı zamanda, bu sınıfların sıklıkla aynı sonuçları, örneğin hastalıkları ürettiği düşünülür.
İblislerin yaygınlığı
Bazı toplumlara göre, evrendeki tüm işlerin, her biri belirli bir ” kararsız “u, hatta nesneyi yöneten ruhların denetimi altında olduğu ve kendilerinin de daha büyük bir ruha boyun eğdiği varsayılır. Örneğin Eskimoların denizin, yerin ve gökyüzünün ruhlarına, rüzgarlara, bulutlara ve doğadaki her şeye inandıkları söylenir. Deniz kıyısındaki her koy, her nokta, her ada ve belirgin kayanın koruyucu ruhu vardır. Hepsi, potansiyel olarak kötücül tiptedir ve doğaüstü bilgiye başvurmakla yatıştırılabilir. Geleneksel Koreceinanç, doğal dünyada sayısız şeytanın yaşadığını varsayar; ev eşyalarını doldururlar ve her yerde bulunurlar. Binlercesi gezginlere eşlik ediyor, onları elementlerdeki yerlerinden arıyor.
Tire Porfiri (Platonizm’den etkilendiğini iddia eden ) gibi Yunan filozofları ve Hıristiyan Kilisesi’nin babaları , dünyanın ruhlarla dolu olduğunu savundular, ikincisi, iblislerin aldığı inancı geliştirdi. putperest tanrılara yönelik ibadet.
Alkollü içkilerin karakterizasyonu
Tüm kültürlerdeki tüm ruhlar kötü niyetli olarak kabul edilmez. Orta Afrika’da Mpongwe , Inuitlerin yaptığı gibi yerel ruhlara inanır; ancak esas olarak zararsız olarak kabul edilirler. Yoldan geçenler, ruhların ikametgahına yaklaştıkça nominal bir teklifte bulunmalıdır. Yoldan geçen birinin üzerine ağaç atmak gibi ara sıra meydana gelen yaramaz hareketlerin, yerliler tarafından Ombuiri olarak bilinen ruhlar sınıfı tarafından sürdürüldüğüne inanılır .
Pek çok ruh, özellikle doğal süreçlerle ilgili olanlar, genellikle tarafsız veya iyiliksever olarak kabul edilir; çiftçinin söz konusu ruhun alanını ihlal etmesinin ve mısırı keserek mülkünü almasının bir sonucu olarak, eski Avrupa köylüsünün Mısır ruhuna ilişkin korkuları tahriş sırasında ortaya çıkar;benzer şekilde, daha az önemli olan panteonun kötü niyetli olarak görülmesi için hiçbir neden yoktur ve tarihsel kanıtlar, Dyaks’ın Petara’sının düşman suçlular yerine insanlığın görünmez koruyucuları olarak görüldüğünü göstermiştir .
Türler
İblislerin gezinmesi
İblisler genel olarak insan ırkı ile ilişkiye girdiğine inanılan ruhlar olarak sınıflandırılır. Bu nedenle terim şunları içerir:
- Hıristiyan geleneğinde gözden geçirme melekler , [
- kötü niyetli cinler veya tanıdıklar ,
- bir kült almak gibi (örneğin, atalara tapınma ),
- hayaletler veya diğer kötü niyetli hortlaklar .
Başka bir dünyada ikamet ettiği düşünülen ruhlar hariç tutulur. Yine de, tanrıların mutlaka ruhani olmaları gerekmediği gibi, iblisler de bedensel olarak kabul edilebilir; örnekleme vampirler bazen, gece nöbetleri sırasında yaşayanlara saldırmak için mezardan çıkan, ekli bağırsakları olan insan kafaları olarak tanımlanır. Orta Çağ’ın incubi ve succubi’leri bazen ruhani varlıklar olarak kabul edilir; ancak yavrular gibi (çoğunlukla deforme olmuş olsalar da) bedensel varlıklarının kanıtını vermek için tutuldular . İblislere olan inanç binlerce yıl öncesine dayanmaktadır. Zerdüşt _inanç, bazılarının savaş, açlık, hastalık vb. gibi belirli karanlık sorumlulukları olan 3.333 İblis olduğunu öğretir.
Antik Mezopotamya dini
Asag ve Pazuzu
Eski Mezopotamyalılar, yeraltı dünyasının (Kur), bazen ” arali’nin çocuğu ” olarak anılan birçok şeytanaBu iblisler bazen yeraltı dünyasını terk edebilir ve yeryüzündeki ölümlüleri korkutabilir. Yeraltı dünyasında yaşadığına inanılan bir tür iblis, galla olarak biliniyordu ; birincil amaçları talihsiz ölümlüleri Kur’a geri sürüklemek gibi görünüyor. Büyülü metinlerde sık sık atıfta bulunulur, ve bazı metinlerde sayıları yedi olarak tanımlanır. Günümüze ulaşan birkaç şiir , tanrı Dumuzid’i yeraltı dünyasına sürükleyen gallayı anlatır . Bununla birlikte, diğer iblisler gibi, galla da yardımsever olabilir ve Lagaş Kralı Gudea’nın ( c. MÖ 2144 – 2124) bir ilahisinde , Ig-alima adlı küçük bir tanrı “büyük galla ” olarak tanımlanır. Girsu’nun ” . Mezopotamya dini pratiğinde iblislerin kültü yoktu çünkü iblisler “yemek bilmezler, içki bilmezler, un sunusu yemezler ve içki içmezler . “
Semavi dinler
Yahudilik
Yahudi mitolojisi
Yahudiliğin bir demonolojisi veya iblislerle ilgili herhangi bir doktrini yoktur. “Lucifer” isminin kullanımı, belirli bir Babil Kralının yenilgisinden söz eden ve İngilizce’de Gün Yıldızı olarak adlandırılan şeye atıfta bulunan bir unvan verdiği Yeşaya 14:3–20’den gelmektedir. veya Sabah Yıldızı (Latince, lucifer , “ışık taşıyan” anlamına gelir, lucem ferre kelimesinden gelir ).
Yahudi ortaçağ mitinde ve irfanında, Grigori melekleri tarafından görüldüğü gibi, Lilith’in Adem’den ayrılmasının, vampirler gibi iblislerin, Yahudi folklorunda dybbuk gibi huzursuz ruhların görüldüğü gibi iblislerin sergilemekçıkış söylenen çoklufazla örnek vardır .
Hıristiyanlık
Hıristiyan demonolojisi
Hristiyan demonolojisi, Hristiyan bir bakış açısıyla şeytanların incelenmesidir . Öncelikle İncil’e ( Eski Ahit ve Yeni Ahit ), kutsal metinlerin tefsirine , erken Hıristiyan filozofların ve keşişlerin yazılarına , geleneğe ve diğer inançlardan alınan efsanelere dayanır .
Bazı alimler Yunan Eski Ahit demonolojisinin kökenlerinin, iki farklı ve genellikle rekabet halindeki kötülük mitolojisine – Adamik ve Enochic – kadar izlenebileceğini öne sürüyor.
İlk gelenek – Adem geleneği – iblisleri, Aden Bahçesinde Adem ve Havva’yı kandıran yılanın neden olduğu insanın düşüşüne bağlar . Böylece Adem hikayesi, kötülüğün kaynağının Şeytan’ın günahına ve insanın düşüşüne kadar izini sürer; bu eğilim, Şeytan’ın Tanrı’ya ibadet etmeyi ve boyun eğmeyi reddetmesiyle alçalmasının nedenini açıklayan Adem ve Havva Kitaplarına yansıyan bir eğilimdir.
Diğer gelenek – erken Enochic gelenek – iblisleri tufandan önceki dönemde meleklerin düşüşüne bağlar . Bu gelenek, iblislerin kökenine ilişkin anlayışını, Azazel liderliğindeki düşmüş Gözcülerin hikayesine dayandırır . Alimler bu iki esrarengiz figüre inan – Azazel ve Şeytan- erken dönem Yahudi demonolojisi üzerinde biçimlendirici etki uyguladı. Kavramsal yolculuklarının başlangıcında Azazel ve Şeytan, yozlaşmanın farklı etiyolojilerine bağlı iki farklı ve çoğu zaman rakip eğilimin temsilcileri olarak varsayılırken, daha sonraki Yahudi ve Hıristiyan şeytanbilimsel irfanında her iki düşman da yeni kavramsal olarak birbirlerinin ilgili hikayelerine girebilirler. kapasiteler. Bu sonraki geleneklerde, Satanael genellikle düşmüş meleklerin lideri olarak tasvir edilirken, kavramsal rakibi Azazel, Adem ve Havva’yı baştan çıkaran biri olarak tasvir edilir. Tarihsel Yahudilik, iblisler hakkında herhangi bir doktrin setini asla kabul etmemişken, bilginler sürgün sonrası olduğuna inanıyorumeskatoloji , melekoloji ve demonoloji kavramları Zerdüştlükten etkilenmiştir . Ancak bazı, bu kavramlarn Kabalistik geleneğin bir parçası olarak alındığına inanıyor . Bugün pek çok kişi Lucifer ve Şeytan’ın aynı varlık için farklı isimler olduğuna inanırken , tüm bilginler bu görüşe katılmaz.
Hıristiyan tarihi boyunca birçok yazar, çeşitli amaçlar için iblisler hakkında yazmıştır. Thomas Aquinas gibi ilahiyatçılar, Hıristiyanların dikkat etmesi gereken davranışlar hakkında yazarken, Heinrich Kramer cadı avcıları iblislerle ilişkisi olduğuna inandıkları insanları nasıl bulacakları ve onlarla ne yapacakları hakkında yazdılar . Lesser Key of Solomon veya The Grimoire of Pope Honorius gibi bazı metinler (bunlar, en eski el yazmaları, bu kişiler öldükten çok sonraya ait olsa da) iblislerin nasıl çağrılacağına dair talimatlarla yazılmıştır.Tanrı adına ve genellikle Kilise içinde saygı duyulan kişiler tarafından yazıldığı iddia edildi. Bu sonraki metinler genellikle daha ayrıntılıydı, iblislerin isimlerini, rütbelerini ve tanımlarını bireysel ve kategorik olarak veriyordu. Hristiyanların çoğu bu metinleri ya şeytani ya da hayali diye reddeder. Katolikler, Luthercileri şeytana inanmakla veya şeytanın sınırsız güçlere sahip olmakla suçladılar.
Modern zamanlarda, Hıristiyanlar tarafından, genellikle Thomas Aquinas’a benzer şekilde, dünyadaki etkilerini ve inancın bunlardan kaynaklanan zararı nasıl azaltabileceğini veya ortadan kaldırabileceğini açıklayan bazı şeytani metinler yazılmıştır. jack civciv ve John Todd gibi birkaç Hristiyan yazar, Kramer’e benzer niyetlerle yazarak, iblislerin ve onların insan ajanlarının dünyada aktif olduğunu ilan ediyor. Bu iddialar, ana akım ideolojiden sapabilir ve Hristiyan rock’ın iblislerin insanları etkilemek için bir araç olduğu gibi inançları içerebilir.
Tüm Hıristiyanlar, gerçek anlamda iblislerin var olduğuna inanmazlar. Bazıları, Yeni Ahit’in şeytan çıkarma dilinin aslında şimdi epilepsi, akıl hastalığı vb
İslam
İslam’ın demonoloji konusunda doktrinsel bir hiyerarşisi yoktur. Bazı Müslüman alimler cinleri ve şeytanları sınıflandırmaya çalışsalar da, yerleşik bir sınıflandırma yoktur ve cinler için kullanılan terimler örtüşebilir veya birbirinin yerine kullanılabilir. Cinlere isim verilmesi de kültürel etkilere bağlıdır. Julius Wellhausen, İslamidemonolojinin aynı zamanda zooloji olduğunu belirtir . Pek çok iblis veya iblis benzeri varlık, tamamen ruhsal değil, aynı zamanda fiziksel niteliktedir ve hayvanlarla ilişkilidir. Bir çıkış bir düşünce el-Cahiz tarafından yapılmıştır :
- Melek: Saf ve iyi bir cin.
- Amir: İnsanlar arasında yaşayan bir cin
- Şeytan : kötü niyetli ve asi bir cin
- Marid : cennetten bilgi çalmaya çalışan daha güçlü bir cin türü
- İfrit : Cinlerin en güçlü türü
Alman oryantalist Almut Wieland-Karimi, cinleri folklor literatüründe bahsedilen en yaygın on kategoride sınıflandırdı:
- Jinn veya Jann : sıradan cinler, diğer cin türlerinden ayrı bir sınıf, ancak aynı zamanda genel olarak görünmez varlıklara atıfta bulunmak için bir topluluk olarak da kullanılır.
- Şeytan: Hastalığa ve deliliğe neden olan kötü niyetli cinler
- Ifrit: Sıradan cinlerle sınırlandırma belirsizliğini koruyor. Güçlü, kurnaz bir Cin veya güçlü Şeytan olabilir. İfritler genellikle kötüdür.
- Marid: kibirli ve güçlü bir Shaitan veya çok kötü niyetli Ifrit.
- Bu’Bu: Çocukları korkutan cin.
- Si’lah : erkekleri baştan çıkaran dişi iblis.
- Amir: Evlerde yaşayan ruhlar.
- Gül : genellikle kötü, çölde yaşar.
- Karina : çocukları boğan belirli bir iblisin adı.
- Hatif : Sadece işitilebilen ama asla görülemeyen gizemli bir fenomen.
Ghul ve Si’lah, onları birbirinden ayırmaları için oryantalistlere sık sık meydan okurlar, çünkü ikisi de erkekleri baştan çıkarmak için kadın kılığında görünen şekillendiricilerdir . Arapça anlamı bir Ghul, Si’lah da dahil olmak üzere herhangi bir şekil değiştiren ruh için kullanılan terim. Ayrıca, örnekleme ” Binbir Gece Masalları ” nda sıklıkla birbirlerinin yerine kullanıldıkları için Marid ve Ifrit’i ayırt etmek zor olabilir . Ancak her iki varlığın da birbirinden farklı özellikleri vardır. İfrit , Marid’in aksine, intikam arayan ölülerin hayaletleriyle de ilgilidir . Öte yandan, Marid, meleklerden gelen bilgilere ulaşmak için cennete çabalayan doğru söyleyenlerin yardımcıları ile ilgilidir, oysa İfrit bunu yapmaz.
Ek olarak Peri ve Deva,Uzaklar ilminde cin türleridir . Deva, Şeytan’ın astları olan Shayateen’e benzerken , Periler Daeva ile savaşan iyi Cinlerdir. Ancak Peri, sinirlenirse insanları tehlikeye atabilir.
Ahmed el-Buni, İslam’ın dört baş meleğinin taban tabana zıtları olan dört İfrit’i baş iblislerle ilişkilendirir. Onların komutası altında kendi Shayātīn’leri (“Şeytan”ın çoğulu) vardır ve Shayātīn’in lideri olduğu düşünülen İblis’e tabidirler .
Budizm
Geleneksel olarak Budizm , günahkarlara eziyet eden ve ölümlüleri günah işlemeye ayartan ya da onlaraydınlanmalarını engellemeye çalışan iblislerin yaşadığı cehennemlerin varlığını onaylar ; baş ayartıcı, “karanlığın prensi” veya “Kötü Olan” olarak Mara adında bir iblis vardır. ” Sanskritçe kaynaklarda.
Mara’nın takipçileri aynı zamanda mara , şeytanlar olarak da adlandırılırdı ve sıklıkla bir hastalık nedeni veya zihinsel engellerin temsili olarak belirtilirler. Mara , Çin dünya görüşüne tamamen asimile oldu ve mo olarak adlandırıldı .
Michel Strickmann’a göre, Budist dininin “şeytani etkilerin büyük bir kakofonisinin” ortasında yakın zamanda gerileyeceği ve çökeceği fikri, MS 1. yüzyılda Çin’e ulaştığında Budizm’in önemli bir bileşeniydi. Şeytani güçler dünyada muazzam bir güce ulaşmıştı. Zamanın bazı yazarları için bu durum, nihai, mesihsel bir yenilenmeye hazırlanırken insanlığı temizleyecek ve arındıracak bir “ön temizlik” gerçekleştirme gibi daha yüksek bir amaca hizmet etmek için belirlenmişti.
Ortaçağ Çin Budist demonolojisi, Hint Budizminden büyük ölçüde etkilenmiştir. Hint demonolojisi de yazılı kaynaklarda tam ve sistematik olarak anlatılmıştır, ancak Budizm’in Çin’deki yüzyıllar boyunca doğrudan etkisi sırasında, “Çin demonolojisi saygın bir şekle sokulmuştur” ve bir dizi Hintli iblis Taocu ritüel metinlerinde bile kalıcı nişler bulmuştur . Kṣitigarbha Sūtra’da , dünya değiştikçe cennet ve cehennemin değiştiğini ve insan aleminin değişen farklı yollarına uyacak şekilde farklı iblislerle birçok yeni cehennemin yaratılabileceğini belirtir.
Çin Budizmi, Taoizm’i cehennem inançlarıyla da etkiledi ve Taocular sonunda cehennemdeki ruhlar hakkında iki dinin inançlarının bir kombinasyonu olan halk inançlarını yaratan kendi demonoloji ilmini ortaya çıkardılar . Bununla birlikte, cehennemdeki iblisler, saf kötülük yerine daha çok cehennemin muhafızları olan İbrahimi inançlardan farklı görülüyor, ancak yine de kötü niyetli varlıklar olarak görülüyorlar. Budizm’in Hindu etkilerinden gelen Yama tarafından yönetilirler, ancak bazı kutsal yazılar ve inançlar, yanlarında bir iblis ordusu ve ölümsüz olan cehennemde 18 farklı Yama olduğunu belirtir.
Ayrıca, önemli bir Mahayana Budist metni olan Śūraṅgama Sūtra elli şeytani durumu anlatır: doğru samādhi (meditatif özümseme) durumlarının “negatif” ayna benzeri yansımaları veya sapmaları olan sözde elli skandha mara. Bu bağlamda iblisler, Budistler tarafından, geçmişte Buda’nın öğretisi olan Dharma’yı uygulamış olabilecek, ancak yanlış bir şekilde uygulamak nedeniyle ayrılmaz nitelikler olan gerçek bilgeliği ve gerçek sevgiyi geliştiremeyen bazı doğaüstü güçlere sahip varlıklar olarak kabul edilir.Buda veya Bodhisattva gibi aydınlanmış bir varlığın . Otobiyografisi The Blazing Splendor’da Tulku Ürgyen Rinpoche20. yüzyılın önde gelen bir Tibetli Budist ustası, bu tür varlıklarla karşılaşmaları anlatıyor. Bu nedenle, bağlama bağlı olarak, Budizm’de iblisler hem rahatsız zihin durumlarına hem de gerçek varlıklara atıfta bulunabilir.
Hinduizm
Hindu iblisi
Vedik Kutsal Yazılar , iblisler olarak sınıflandırılabilecek bir dizi ruh (Vetalas, Rakshasas , Bhutas ve Pishachas) içerir.Bu ruhlar, belirli belirli günahları işlemiş varlıkların ruhlarıdır. Bir tasfiye cezası olarak, yeniden doğuşa kadar uzun bir süre fiziksel bir form olmadan dolaşmaya mahkum edilirler. Karşılanmayan arzular veya öfkeyle ölen varlıkların da bu tür sorunlar çözülene kadar “oyalandığı” söylenir. Hindu metni atharvaveda, bu tür ruhların doğası ve yaşam alanları hakkında, onları nasıl ikna edeceğiniz/kontrol edeceğiniz de dahil olmak üzere bir açıklama verir. Hinduizm’de, bu tür ruhları emirlerini yerine getirmeleri için kontrol etmeye çalışan okült gelenekler vardır . Hindu metni Garuda Purana,Cehennemde verilen diğer ceza ve yargı türlerini ayrıntılarıyla anlatıyor; bu aynı zamanda ruhun cehennem dünyalarına nasıl seyahat ettiğine dair bir açıklama da verdi.
Zerdüştlük
Zerdüşt geleneğinde Ahura Mazda , iyi Spenta Mainyu’nun gücü olarak , Angra Mainyu veya Ahriman olarak bilinen kötü bir güçle kozmik bir savaşta sonunda galip gelecektir .
