İsaf ve Naile; Türk edebiyatının önemli yazarlarından biri olan Halit Ziya Uşaklıgil’in romanlarından birinde yer alan iki karakterdir.
İsaf ve Naile’nin hikayesi, aşk, ihanet ve toplumsal baskı gibi birçok temayı içermektedir.
İsaf, zengin bir ailenin oğludur ve eğitimli bir gençtir. Naile ise fakir bir ailenin kızıdır ve güzelliğiyle dikkat çekmektedir. İki genç, birbirlerine aşık olurlar ve evlenmeye karar verirler. Ancak, İsaf’ın ailesi, Naile’nin ailesinin fakirliği sebebiyle bu evliliğe karşı çıkarlar.
İsaf, Naile ile evlenmek için ailesini ikna etmeye çalışır ancak başarısız olur. Bu sırada, İsaf’ın ailesi, onu zorla başka bir kadınla evlendirir. İsaf, Naile’ye ihanet etmiştir ve bu olay, Naile’nin hayatında büyük bir yıkıma sebep olmuştur.
Naile, hayatına devam etmeye çalışırken, İsaf’ın ailesi tarafından sürekli olarak baskı altında tutulur. İsaf ise, evlendiği kadınla mutsuz bir evlilik yaşamaktadır ve Naile’ye tekrar aşık olur. Ancak, Naile, ona bir şans vermez ve İsaf’ın hayatının geri kalanında yalnız kalır.
İsaf ve Naile’nin hikayesi, toplumsal baskıların insanların hayatını nasıl etkilediğini göstermektedir. İsaf, ailesinin baskısı sebebiyle Naile’ye ihanet etmiştir ve bu durum, Naile’nin hayatını mahvetmiştir. Aynı şekilde, Naile’nin fakirliği de, İsaf’ın ailesi tarafından evliliklerine engel olarak kullanılmıştır.
İsaf ve Naile’nin hikayesi, aynı zamanda aşkın gücüne de işaret etmektedir. İki genç, birbirlerine olan aşklarından dolayı evlenmek istemişlerdir ancak toplumsal baskılar sebebiyle bu gerçekleşmemiştir. İsaf, Naile’ye olan aşkından vazgeçmemiş ve hayatının geri kalanında da onu sevmiştir.
Sonuç olarak, İsaf ve Naile’nin hikayesi, Türk edebiyatında önemli bir yere sahiptir. Bu hikaye, toplumsal baskıların insanların hayatını nasıl etkilediğini ve aşkın gücünü göstermektedir. İsaf ve Naile, Halit Ziya Uşaklıgil’in en önemli eserlerinden biri olarak kabul edilmektedir.
Arap Mitolojisinde İse
Efsaneye göre Cürhüm kabilesinden İsâf, Zeyd’in kızı Nâile’ye âşık olmuştu. Kâbe’de baş başa kaldıkları bir sırada cinsel ilişkide bulunmuş ve taş haline gelmişlerdi. Ertesi sabah onları Kâbe’den çıkaranlar halka ibret olsun diye birini Kâbe’nin yanına, diğerini Zemzem kuyusu’na yakın bir yere dikmiştir.
Huzâa ve Kureyş ile Mekke dışındaki Araplardan hacca gelenler tarafından bunlara da tapınılmaya başlanmıştır. Diğer bir rivayete göre ise Allah onların günah işlemelerine fırsat vermeden her ikisini taş yapmıştır; bunun üzerine İsâf Safâ’ya, Nâile Merve’ye dikilmiştir, putlara bu tepelerde ziyaret ve tapınılmaya devam edilmiştir.
